Page 47 - b29416_Fulltext
P. 47
ตัวชี้วัดด้านผลผลิต (Product): ตัวชี้วัดสามารถพิจารณาได้จากสิ่งต่าง ๆ ดังนี้
๑.อัตราการมีงานท าของประชาชนที่ยากจน
๒.รายได้ของประชาชนที่เข้าร่วมโครงการ
๓.ความพึงพอใจของประชาชนที่เข้าร่วมโครงการ
ตัวชี้วัดด้านผลลัพธ์ (Outcomes): ตัวชี้วัดสามารถพิจารณาได้จากสิ่งต่าง ๆ ดังนี้
๑.คุณภาพชีวิตของตนเอง และครอบครัวตามเกณฑ์มาตรฐาน
๒.การไม่อพยพย้ายถิ่น
๓.การมีส่วนร่วมในการพัฒนาชุมชน
ตัวชี้วัดด้านผลกระทบ (Impact): ตัวชี้วัดสามารถพิจารณาได้จากสิ่งต่าง ๆ ดังนี้
๑.ผลกระทบทางบวก/เป็นผลที่คาดหวังจากการมีโครงการ
๒.ผลกระทบทางลบ/เป็นผลที่ไม่คาดหวังจากโครงการ
จะเห็นได้ว่ารูปแบบการประเมิน แบบ CIPP Model เป็นเกณฑ์และตัวชี้วัดดังกล่าวนี้
สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการประเมินผลโครงการหรือนโยบายได้เป็นอย่างดี ซึ่งจะครอบคลุมทั้งในมิติด้าน
เศรษฐกิจ สังคม ด้านบริหารจัดการ ด้านทรัพยากร และด้านสิ่งแวดล้อม เป็นต้น นอกจากนั้นยังสามารถวัด
ความส าเร็จ และความล้มเหลวของโครงการพัฒนาต่าง ๆ ได้ ซึ่งในการประเมินผลจะต้องน าเกณฑ์ และตัวชี้วัด
ดังกล่าวมาปรับใช้ให้เหมาะสมกับลักษณะ และบริบทของโครงการด้วย และจากการศึกษาถึงแนวคิดการ
ประเมินโครงการของ สตัฟเฟิลบีม สรุปได้ว่ารูปแบบ การประเมินโครงการแบบ CIPP Model เป็นรูปแบบการ
ประเมินที่มีความต่อเนื่องกันในการด าเนินงาน อย่างครบวงจร มีการเก็บรวมรวมข้อมูลตามที่ได้ก าหนดไว้ แล้ว
น าข้อมูลที่ได้นั้นจัดท าให้เป็นสารสนเทศ เพื่อน าโครงการไปปฏิบัติ เพื่อปรับปรุงโครงการอย่างทันท่วงที โดย
แบ่งเป็น ๔ ด้าน คือ ด้านบริบท ด้านปัจจัยน าเข้า ด้านกระบวนการ และด้านผลผลิต
๖. งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง
การศึกษาความคิดเห็นเกี่ยวกับนโยบายการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากเพื่อการพัฒนาอย่าง
ยั่งยืน นอกจากแนวคิดที่กล่าวมาข้างต้น ยังมีงานศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาเศรษฐกิจฐานราก เช่น
การศึกษาด้านวิสาหกิจชุมชน การท่องเที่ยวชุมชน เป็นต้น ซึ่งสามารถใช้เป็นแนวทางในการศึกษาการพัฒนา
เศรษฐกิจฐานรากได้ ดังนี้
เอกพงศ์ แก้วมา (๒๕๕๕) ศึกษาเรื่อง “การจัดการวิสาหกิจชุมชน : กรณีศึกษาโรงแป้ง
ขนมจีน ต าบลกะหรอ อ าเภอนบพิต า จังหวัดนครศรีธรรมราช” ผลการศึกษาพบว่า การจัดการวิสาหกิจชุมชน
มีการแบ่งการจัดการเป็น ๔ ด้าน ได้แก่ การจัดการคน การจัดการการผลิต การจัดการการตลาด และการจัด
การเงิน และปัจจัยที่ท าให้วิสาหกิตชุมชนประสบผลส าเร็จ ประกอบด้วย ๑) ปัจจัยภายในวิสาหกิจชุมชน ได้แก่
ผู้น า คณะกรรมการ โครงสร้างการบริหาร ระบบจัดการ การสร้างกระบวนการเรียนรู้ และเครือข่าย ๒) ปัจจัย
ภายนอก ได้แก่ การสนับสนุนจากหน่วยงานภายนอก การยอมรับ ปฏิสัมพันธ์ที่ดีจากภายนอก และคู่ค้าของ
วิสาหกิจชุมชน
สุเทพ เพชรธรรมรัตน์ (๒๕๕๖) ศึกษาเรื่อง “วิสาหกิจชุมชนกับการพัฒนาแบบพึ่งตนเอง:
กรณีศึกษาศูนย์ส่งเสริมและผลิตพันธุ์ข้าวชุมชนบ้านเขาถ้ าพระ ต าบลดอนทราย อ าเภอปากท่อ จังหวัดราชบุรี”
รายงานฉบับสมบูรณ์การศึกษาความคิดเห็นเกี่ยวกับนโยบายการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน ๑๘
