Page 331 - kpi21190
P. 331

331



                              -  การสร้างระบบสวัสดิการให้กับประชาชนเพื่อการดำรงชีวิต โดยไม่ควรใช้

                               นโยบายประชานิยม มุ่งเน้นการแจกเงิน แต่ควรเป็นรูปแบบรัฐสวัสดิการ

                              -  การส่งเสริมให้ประชาชนมีงานทำโดยไม่มีการเลือกปฏิบัติ

                              -  ความรับผิดชอบของรัฐที่ประชาชนสามารถเข้าไปตรวจสอบได้

                       2. ประเด็นความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา ได้มีการกล่าวถึงปฏิญญาจอมเทียนและ

                  ปฏิญญาอาเซียน ซึ่งมีเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนเพื่อขจัดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา โดยมี
                  เป้าหมายที่ทุกภาคส่วนจะต้องดำเนินการให้เกิดผลในปี 2030 สาระสำคัญของการมุ่งแก้ไข
                  ปัญหาด้านการศึกษาดังกล่าวนี้ เนื่องมาจากผลสำรวจที่พบว่า มีเด็กอายุ 3-17 ปีจำนวน

                  มากกว่า 3 ล้านคนที่อยู่นอกระบบการศึกษา อีกทั้งยังเป็นกลุ่มเด็กที่ขาดแคลนทุนทรัพย์
                  และขาดโอกาสทางการศึกษา ทำให้เด็กเหล่านี้ต้องหลุดออกจากระบบการศึกษาก่อนที่จะเข้าสู่
                  การศึกษาขั้นพื้นฐานและการศึกษาภาคบังคับ ซึ่งทุกภาคส่วนเห็นตรงกันว่าควรมีมาตรการหรือ
                  แนวทางที่จะทำให้เด็กทุกคนเข้าถึงระบบการศึกษาขั้นพื้นฐานได้อย่างเสมอภาคกัน ซึ่งแนวทางหนึ่ง
                  ในนั้นคือการกระจายอำนาจให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นได้มีบทบาทและทรัพยากรมากขึ้น

                  ในการพัฒนาระบบการศึกษา

                       3. ประเด็นความเหลื่อมล้ำทางเพศสภาพ ในสังคมทุกวันนี้ยังไม่มีที่ทางสำหรับเพศทาง
                  เลือกมากนัก เช่น ห้องน้ำยังมีห้องน้ำชาย-หญิง แต่ไม่ได้มีที่สำหรับเพศทางเลือก หรือ

                  การเข้าไปติดต่อในหน่วยงานรัฐบางแห่งก็ยังคงให้ยึดข้อมูลตามสภาพจริง ไม่ได้มีทางเลือก
                  มากนักสำหรับบุคคลข้ามเพศ เป็นต้น ประเด็นเรื่องเพศสภาพได้มีการเสนอได้อย่าง
                  หลากหลายมาก หากแต่ประเด็นสำคัญที่ได้มีการพูดถึงกันมากในเวทีประชุมกลุ่มย่อยนี้คือ
                  การใช้อำนาจทางวัฒนธรรมเป็นกลไกในการควบคุมจารีตประเพณีของบุคคล รวมไปถึง

                  การควบคุมสิทธิเสรีภาพในการนับถือศาสนาและอื่นๆ ซึ่งล้วนแต่ส่งผลกระทบต่อตัวบุคคล
                  ให้เกิดการเลือกปฏิบัติ เกิดความไม่เสมอภาค และความเหลื่อมล้ำขึ้นในสังคม ด้วยเหตุนี้
                  จึงนำมาสู่ข้อเสนอแนะ ดังนี้

                              -  นโยบายสาธารณะของรัฐที่ผ่านมายังขาดความละเอียดอ่อนต่อความหลากหลาย

                               ทางเพศ ผู้เสนอนโยบายทางสังคมยังขาดความรู้ความเข้าใจในตัวตนและ
                               วิถีชีวิตของเพศที่หลากหลาย จนนำไปสู่การยึดติดกรอบแห่งเพศกระแสหลัก
                               ชาย-หญิงที่ถูกถ่ายทอดไปในระดับครอบครัว ระดับชุมชน และระดับสังคม
                               ดังนั้นรัฐจึงควรเปิดกว้างทางนโยบายมากขึ้นเพื่อให้เกิดความหลากหลายทางสังคม


                              -  แม้รัฐจะมี พรบ.ความเท่าเทียมทางเพศ พ.ศ. 2558 หากแต่ความรู้ความเข้าใจ      สรุปสาระสำคัญผลการนำเสนอการประชุมกลุ่มย่อย
                               ในเรื่องความเท่าเทียมทางเพศยังไม่ปรากฏอย่างกว้างขวางในสังคม รัฐจะต้อง
                               เผยแพร่และสร้างความเข้าใจแก่คนในสังคม มีนโยบายที่ชัดเจนแก่เพศทางเลือก
                               ทั้งในด้านการศึกษา การสาธารณสุข และด้านแรงงาน
   326   327   328   329   330   331   332   333   334   335   336