Page 40 - kpi20366

ก าหนดข้อห้าม ข้อยกเว้นและข้อที่ต้องปฏิบัติไว้ การด ารงตนให้เป็นประโยชน์ต่อชุมชนและท้องถิ่น โดย

มีความเอื้ออาทร มีการช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกันอันจะก่อให้เกิดการพัฒนาสังคมและประเทศชาติให้

เป็นสังคมและประเทศที่เป็นประชาธิปไตยอย่างแท้จริงต่อไปในอนาคต รวมทั้งการเป็นผู้ที่ยึดมั่นในหลัก

คุณธรรม จริยธรรม ของศาสนาและจรรยาบรรณในวิชาชีพของแต่ละบุคคล

43
สาริศา จันทรอ าพร และมฤษฎ์ แก้วจินดา (2559) ได้ศึกษาเรื่อง “ภาวการณ์ปัจจุบัน กับ
การเสริมสร้างการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ในวัยรุ่น” กลุ่มตัวอย่างคือนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาตอน

ปลายในสังกัดคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน (สช.) เขตกรุงเทพมหานคร จ านวน 1,146 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ร้อยละ 92.8 ของกลุ่มตัวอย่าง 1,146 คน มีการใช้งานสื่อสังคมออนไลน์ ได้แก่

Line Facebook และ Youtube ผ่านโทรศัพท์มือถือเป็นส่วนใหญ่ เพื่อจุดประสงค์ในการพูดคุย

แลกเปลี่ยนข่าวสารซึ่งกันและกัน 2) การให้ค าปรึกษาแบบกลุ่มโดยเน้นความจริง สามารถพัฒนาการ

รู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ดีขึ้นได้ 3) นักเรียนที่เข้าร่วมการปรึกษาแบบกลุ่มโดยเน้นความจริง มี

แนวโน้มที่จะพัฒนาการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ดีกว่านักเรียนกลุ่มควบคุม

44
ขนิษฐา จิตแสง (2557) ได้ศึกษาเรื่อง “ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านบุคคลและกลุ่มบุคคล
กับทักษะการรู้เท่าทันสื่ออินเทอร์เน็ตของเยาวชนในเขตเทศบาลนครขอนแก่น” กลุ่มตัวอย่างคือเยาวชน

ที่สุ่มแบบเฉพาะเจาะจงจากโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่พิเศษและการสุ่มตัวอย่างแบบง่ายจากกลุ่ม

เยาวชนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 ในเขตเทศบาลนครขอนแก่น จ านวน 379 ราย ใช้แบบสอบถามเป็น

เครื่องมือในการเก็บข้อมูล ผลการศึกษาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านบุคคลและกลุ่มบุคคล

กับทักษะการรู้เท่าทันสื่ออินเทอร์เน็ตนั้นพบว่าการให้ค าแนะน าในการใช้สื่ออินเทอร์เน็ตของเพื่อนและ

โรงเรียนมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความสามารถในการเข้าถึงสื่ออินเทอร์เน็ต อย่างมีนัยส าคัญทางสถิติ
ที่ระดับ 0.05 และการให้ค าแนะน าในการใช้สื่ออินเทอร์เน็ตของครอบครัวและโรงเรียนมีความสัมพันธ์

เชิงบวกกับความสามารถในการท าความเข้าใจเนื้อหาบนสื่ออินเทอร์เน็ต อย่างมีนัยส าคัญทางสถิติที่

ระดับ 0.05

45
พนม คลี่ฉายา (2559) ได้ศึกษาเรื่อง “การใช้งาน ความเสี่ยง การรู้เท่าทันสื่อดิจิทัล และ
แนวทางการสอนเพื่อการรู้เท่าทันสื่อดิจิทัล ส าหรับนักเรียนมัธยมในประเทศไทย” เก็บข้อมูลโดยใช้

43 สาริศา จันทรอ าพร และมฤษฎ์ แก้วจินดา. (2559). ภาวการณ์ปัจจุบัน กับการเสริมสร้างการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ในวัยรุ่น. วารสาร
บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. ปีที่ 10 ฉบับที่ 1 มกราคม-เมษายน 2559.
44 ขนิษฐา จิตแสง. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านบุคคลและกลุ่มบุคคลกับทักษะการรู้เท่าทันสื่ออินเทอร์เน็ตของเยาวชนในเขต
เทศบาลนครขอนแก่น. อินฟอร์เมชั่น ปีที่ 21 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2557).
45 พนม คลี่ฉายา. (2559). การใช้งาน ความเสี่ยง การรู้เท่าทันสื่อดิจิทัล และแนวทางการสอนเพื่อการรู้เท่าทันสื่อดิจิทัล ส าหรับนักเรียน
มัธยมในประเทศไทย. ระยะที่ 1. ส านักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัยและจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
39