Page 42 - kpi19839
P. 42

“บทบาทของผู้สูงอายุในการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ต าบลโคกมั่งงอย
                           อ าเภอคอนสวรรค์  จังหวัดชัยภูมิ”  โดย  อ.โชติกา  สิงหาเทพ  อ.ธนิกานต์  ศรีจันทร์  อ.เสาวนีย์  จันทสังข์




                             6) สาขาสวัสดิการ หมายถึง ความสามารถในการจัดสวัสดิการในการประกันคุณภาพชีวิตของ
                  คนให้เกิดความมั่นคงทางเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรม

                             7) สาขาศิลปกรรม หมายถึง ความสามารถในการผลิตผลงานทางด้านศิลปะสาขาต่างๆ เช่น

                  จิตรกรรม ประติมากรรม วรรณกรรม ทัศนศิลป์ คีตศิลป์ เป็นต้น

                             8) สาขาการจัดการองค์กร หมายถึง ความสามารถในการบริหารจัดการด าเนินงานองค์กร
                  ชุมชนต่างๆ ให้สามารถพัฒนาและบริหารองค์กรของตนเองได้ตามบทบาทหน้าที่ขององค์กร เช่น การจัด

                  องค์กรของกลุ่มแม่บ้าน เป็นต้น

                             9) สาขาภาษาและวรรณกรรม หมายถึง ความสามารถในการผลิตผลงานเกี่ยวกับภาษาทั้ง
                  ภาษาถิ่น ภาษาโบราณ ภาษาไทย และการใช้ภาษา ตลอดทั้งด้านวรรณกรรมทุกประเภท

                             10)  สาขาศาสนาและประเพณี หมายถึง ความสามารถในการประยุกต์และปรับใช้หลักธรรม

                  ค าสอนทางศาสนา ความเชื่อและประเพณีดั้งเดิมที่มีคุณค่าให้เหมาะสมต่อการประพฤติปฏิบัติให้บังเกิดผลดี
                  ต่อบุคคลและสิ่งแวดล้อม เช่น การถ่ายทอดหลักธรรมทางศาสนา การบวชป่า การประยุกต์ประเพณีบุญ

                  ประทาย ข้าว เป็นต้น

                             11)  สาขาการศึกษา หมายถึง ความสามารถในการถ่ายทอดการอบรมเลี้ยงดู การบ่มเพาะ การ
                  สอนสั่ง การสร้างสื่อ และอุปกรณ์การวัดความส าเร็จ


                             สรุปได้ว่า   ลักษณะประเภทของภูมิปัญญาท้องถิ่น คือ ลักษณะที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม
                  ที่เกิดจากการสั่งสมความรู้ ประสบการณ์ที่ได้จากการถ่ายทอดจากบุคคลรุ่นสู่รุ่น รวมถึงสถาบันต่างๆ ที่มีอยู่

                  ในท้องถิ่น ซึ่งมีลักษณะเฉพาะถิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่นนั้นๆ มีความเป็นสากล มุ่งสู่การใช้ชีวิตร่วมกับ
                  ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่มีความสัมพันธ์กันกับการด าเนินชีวิตของชุมชนท้องถิ่น


                         2.5.3 การถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่น

                             ดวงฤทัย  อรรคแสง (2552 : 23)  อธิบายว่า การถ่ายทอดความรู้ของภูมิปัญญาท้องถิ่นคือ

                  การบอกวิชาความรู้ให้ผู้เรียนเข้าใจและน าไปปฏิบัติได้ ซึ่งภูมิปัญญาท้องถิ่นมักจะถ่ายทอดความรู้ให้กับ
                  ผู้เรียนหรือกลุ่มเป้าหมายไปโดยอัตโนมัติ ไม่ได้เรียนวิชาการสอนมาจากสถาบันใดๆ และจะใช้สามัญส านึก

                  แบบสังคมประกิต คือการเรียนการสอนที่เกิดจากการเลียนแบบและการจดจ าสืบทอดกันมาในครอบครัวและ
                  วิธีการถ่ายทอด 2 รูปแบบ คือ 1) ใช้วิธีสาธิต คือ ท าให้ดูเป็นตัวอย่าง อธิบายทุกขั้นตอนให้ผู้เขียนเข้าใจและ

                  ผู้เรียนปฏิบัติตาม และ 2) ใช้วิธีการปฏิบัติจริง คือฟังค าบรรยาย อธิบาย การสาธิตแล้วน าไปปฏิบัติจริง และ
                  ปฏิบัติซ้ าๆ กันจนเกิดเป็นความช านาญเพราะผลงานที่จะใช้ด ารงชีวิตได้ต้องเป็นผลงานที่เกิดขึ้นจริง สามารถ

                  น าเอาไปใช้ประโยชน์ได้ ไม่ใช่ผลงานที่กล่าวอ้างไว้ในต าราเท่านั้น ดังนั้นกลุ่มเป้าหมายของภูมิปัญญาท้องถิ่น

                  ผู้เรียนหรือ กลุ่มเป้าหมายที่รับการถ่ายทอดภูมิปัญญาจากผู้รู้ในท้องถิ่นส่วนมากจะเป็นคนในครอบครัวเป็น
                  ญาติโดยสายเลือด เนื่องจากความรู้บางอย่างผู้รู้ทั้งหลายมักหวงแหนและจะไม่แพร่งพรายให้คนอื่นๆ รู้วิธีการ







                                                             41
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47