Page 40 - kpi19839
P. 40

“บทบาทของผู้สูงอายุในการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ต าบลโคกมั่งงอย
                           อ าเภอคอนสวรรค์  จังหวัดชัยภูมิ”  โดย  อ.โชติกา  สิงหาเทพ  อ.ธนิกานต์  ศรีจันทร์  อ.เสาวนีย์  จันทสังข์




                  ความรู้ดังกล่าวไม่ได้แยกย่อยออกมาให้เป็นศาสตร์เฉพาะสาขาวิชาต่างๆ อาจกล่าวได้ว่าภูมิปัญญาท้องถิ่น
                  จัดเป็นพื้นฐานขององค์ความรู้สมัยใหม่ที่จะช่วยในการเรียนรู้ การแก้ปัญหา การจัดการ และการปรับตัวใน

                  การด าเนินชีวิตของคนเรา ภูมิปัญญาท้องถิ่นเป็นความรู้ที่มีอยู่ทั่วไปในสังคม ชุมชน และในตัวของผู้รู้เอง
                  หากมีการสืบค้นเพื่อศึกษา และน ามาใช้ ก็จะเป็นที่รู้จักกันเกิดการยอมรับ ถ่ายทอดและพัฒนาไปสู่คนรุ่นใหม่

                  ตามยุคตามสมัยได้

                             สรุปได้ว่า  ภูมิปัญญาท้องถิ่น หมายถึง ความรู้ ประสบการณ์ของชาวบ้านที่ถูกสั่งสม และสืบ

                  ทอดกันรุ่นต่อรุ่น และตกผลึกมาเป็นองค์ความรู้ที่มีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะท้องถิ่นผ่านกระบวนการ
                  พัฒนาให้สอดคล้องกับยุคสมัย


                         2.5.2 ประเภทของภูมิปัญญา


                             ส านักงานเลขาธิการสภาการศึกษา (2547 อ้างถึงใน ปราณี  ตันตยานุบุตร, 2551 : 11-13) ได้
                  ก าหนดขอบข่ายของครูภูมิปัญญาไทยไว้ 9 ด้าน เพื่อยกย่องเชิดชูเกียรติบุคคลผู้ทรงภูมิปัญญาในด้านต่างๆ

                  ที่เป็นผู้สร้างเสริมทุนภูมิปัญญาชาติอย่างต่อเนื่อง จนเป็นที่ยอมรับของสังคมและชุมชน ส าหรับประเภทของ
                  ครูภูมิปัญญาไทย ได้แก่

                             1) ด้านเกษตรกรรม ได้แก่ ความสามารถในการผสมผสานองค์ความรู้ ทักษะ และเทคนิคด้าน

                  การเกษตรกับเทคโนโลยี โดยการพัฒนาบนพื้นฐานคุณค่าดั้งเดิม ซึ่งคนสามารถพึ่งตนเองในสภาวการณ์ต่างๆ
                  ได้ เช่น การท าการเกษตรแบบผสมผสาน การแก้ปัญหาการเกษตรด้านการตลาด การแก้ปัญหาด้านการผลิต

                  และการรู้จักปรับใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมกับการเกษตร

                             2) ด้านอุตสาหกรรมและหัตถกรรม ได้แก่ การรู้จักประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ในการแปรรูป

                  ผลผลิต เพื่อการบริโภคอย่างปลอดภัย ประหยัด และเป็นธรรม อันเป็นขบวนการให้ชุมชนท้องถิ่น สามารถ
                  พึ่งตนเองทางเศรษฐกิจได้ ตลอดทั้งการผลิตและการจ าหน่ายผลผลิตทางหัตถกรรม เช่น การรวมกลุ่มของ

                  กลุ่มโรงงานยางพารา กลุ่มโรงสี กลุ่มหัตถกรรม

                             3) ด้านการแพทย์แผนไทย ได้แก่ ความสามารถในการจัดการ ป้องกันและรักษาสุขภาพของ
                  คนในชุมชน โดยเน้นให้ชุมชนสามารถพึ่งพาตนเองทางด้านสุขภาพและอนามัยได้ เช่น ยาจากสมุนไพรอันมี

                  อยู่หลากหลาย การนวดแผนโบราณ การดูแลและรักษาสุขภาพแบบพื้นบ้าน

                             4) ด้านการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ได้แก่ ความสามารถเกี่ยวกับการจัดการ
                  ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ทั้งการอนุรักษ์ การพัฒนา และการใช้ประโยชน์ จากทรัพยากรธรรมชาติ

                  และสิ่งแวดล้อมอย่างสมดุลและยั่งยืน เช่น การบวชป่า การสืบชะตาแม่น้ า การท าแนวปะการังเทียม
                  การอนุรักษ์ป่าชายเลน การจัดการป่าต้นน้ าและป่าชุมชน

                             5) ด้านกองทุนและธุรกิจชุมชน ได้แก่ ความสามารถในด้านการสะสมและบริหารกองทุนและ

                  สวัสดิการชุมชน ทั้งที่เป็นเงินตราและโภคทรัพย์ เพื่อเสริมสร้างความมั่นคงให้แก่ชีวิตความเป็นอยู่ของสมาชิก






                                                             39
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45