Page 123 - kpi18630
P. 123
ตัวชาติอยากจะปรี่เข้าไปคุยกับคู่กรณีให้รู้เรื่องในตอนนี้ไปเลย ทว่าเวลายังคงไม่
เป็นใจให้แก่เขา ชาติจึงต้องรอให้ถึงช่วงเวลาพักก่อนจึงจะเริ่มเจรจาเรื่องนี้ได้
ระหว่างที่วินเดินมายังแถวของชั้นเรียนตัวเอง เด็กชายหัวหน้าห้องได้หัน
มาสบตาเข้ากับชาติที่ยังคงจ้องเขาไม่ยอมหยุด สายตาของวินไม่สามารถคาดเดาได้
ว่าวินมองชาติด้วยความรู้สึกเช่นไร มันเรียบเฉยจนยากเกินกว่าที่จะบอกได้ว่ามันมี
ความหมายอะไร ซึ่งมันยิ่งท�าให้ชาติรู้สึกกระวนกระวายมากขึ้นไปอีก
เมื่อจบการสวดมนต์เคารพธงชาติและช่วงที่อาจารย์ขึ้นมากล่าวโอวาทและ
ข่าวสารทั่วไปเสร็จเรียบร้อย เหล่านักเรียนทั้งหมดก็ทยอยขึ้นห้องเรียนของตน
เหมือนเช่นกับทุกวันที่แสนน่าเบื่อ เวลาเรียนที่แสนจะเชื่องช้าได้ผ่านไปช้ากว่าเดิม
เมื่อต้องเจอกับคนร้อนใจ เนื้อหาที่ถูกสั่งสอนโดยอาจารย์ไม่ได้ซึมเข้าสมองชาติเลย
แม้แต่น้อย ขาของชาติกระดกสั่นไปมาตลอดเวลาที่จ้องมองนาฬิกาบนผนัง ครั้ง
อยากจะหมุนเวลาให้ถึงเวลาพักเรียนช่วงแรกเสียที ระหว่างนั้นภายในหัวของเด็ก
ชายก็เรียบเรียงค�าพูดที่จะประนีประนอมหาข้อตกลงที่ท�าให้ชีวิตของเขาไม่ต้องจบ
ลงแต่เพียงเท่านี้
กรี๊งงงงงงง!
ถึงแม้เวลาจะผ่านไปช้าเพียงใด แต่สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้เสียที เสียงออด
ของช่วงพัก ๑๕ นาทีแรกได้ดังขึ้น นักเรียนต่างรีบวิ่งออกไปจากห้องเรียนอย่าง
รวดเร็วเพื่อลงไปเล่นหรือไม่ก็ท�าภารกิจส่วนตัว จนภายในห้องเกือบจะปราศจาก
นักเรียนและคุณครูเพียงไม่กี่วินาที
“เดี๋ยวก่อนวิน” ขณะที่หัวหน้าชั้นก�าลังจะเดินออกไปจากห้องเป็นคนรอง
สุดท้าย ชาติได้พูดรั้งตัวเขาเอาไว้ ปฏิกิริยาของเด็กชายผู้ถูกเรียกก็หยุดอยู่กับที่
ในทันที วินหันมาสบตากับคนเรียก ซึ่งต่างคนต่างก็รู้ว่าประเด็นที่ทั้งคู่จะพูดคุยนั้น
เป็นเรื่องอะไร
“ว่าไงเหรอชาติ?” ไม่รู้ว่าวินพยายามเล่นเกมไขสือหรือท�าเป็นไม่รู้เรื่อง
อย่างที่ปากว่าจริงๆ ถึงกระนั้นชาติก็ไม่อยากจะเปิดเกมท�าให้คู่กรณีอารมณ์เสีย
ตั้งแต่เริ่มต้น
122 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 122 21/3/2561 BE 10:00
