Page 122 - kpi18630
P. 122
“ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้างลูก ?” คนเป็นแม่พูดขึ้นแทรกเสียงช้อนที่กระทบ
จานชาม ท�าเอาเด็กชายสะดุ้งเล็กน้อย
“กะ... ก็เรื่อยๆ ครับ” คนตอบเสียงสั่นเครือเล็กน้อย เพราะแอบคิดว่าค�า
ว่า “เรื่อยๆ ” มันอาจจะไม่ได้เป็นเช่นนั้นอีกต่อไปในอนาคต
“แม่กับพ่อได้คุยกันแล้ว เห็นว่าที่ผ่านลูกเองก็พยายามตั้งใจเรียนมาตลอด
แม้ว่าลูกจะไม่ได้เรียนดีเด่นอะไรมากที่สุดในห้อง แต่ผลการเรียนของลูกก็ดีจากแต่
ก่อนมากขึ้น เพราะฉะนั้นแม่กับพ่อเลยคิดว่าเทอมหน้าถ้าลูกสอบเกรด ๔ ได้สัก ๕
ตัวขึ้นไป พวกเราจะซื้อของเล่นที่ลูกอยากได้ ๑ ชิ้นเป็นรางวัลให้” ดวงตาของเด็ก
ชายประจ�าบ้านเบิกกว้างขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เขาหันสลับมองบุพการีทั้งสอง
ซึ่งต่างมีรอยยิ้มน้อยๆ ให้อย่างภาคภูมิใจ คนเป็นพ่อเขยิบตาเล็กน้อยให้ด้วย
พระเจ้าช่วยด้วย! ปกติที่ผ่านมาตัวชาติสอบคะแนนได้เกรด ๔ อยู่ที่ ๔ ตัว
เป็นประจ�าอยู่แล้ว การจะเอามาเพิ่มอีกตัวคงจะไม่ใช่ปัญหายากเย็นอะไร ทว่า
ปัญหาของเขาในตอนนี้มันก็คือ ถ้ามีใครแพร่งพรายเรื่องที่เขาไปขโมยในร้านค้า
นอกจากข้อตกลงนี้จะต้องถูกยกเลิกอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ว รอยยิ้มที่เพิ่งปรากฏบน
ใบหน้าของบุพการีเช่นนี้คงจะไม่มีวันได้เห็นในชาตินี้อีกต่อไปแน่
งานนี้หากชาติไม่ลงมือท�าอะไรสักอย่าง เห็นทีชีวิตนี้คงจะอยู่อย่างสงบสุข
ไม่ได้แล้ว...
ในวันรุ่งขึ้น ชาตินั้นตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อที่จะรีบไปที่โรงเรียน เด็กชาย
ตั้งมั่นไว้อย่างแน่วแน่แล้วว่าจะพูดเรื่องทั้งหมดกับวินให้รู้เรื่องกันไปข้างหนึ่ง ทว่า
ตัวชาติเองนั้นมาถึงโรงเรียนก่อนที่วินจะมาถึงก่อนอยู่นาน ท�าให้เด็กชายผู้ท�าผิดต้อง
กระสับกระส่ายเดินรอบโรงเรียนไปมาเพื่อรอการโผล่มาของหัวหน้าห้อง
จนเวลาล่วงเลยไปถึงช่วงที่เพลงเรียกรวมตัวเข้าแถวของโรงเรียนถูก
เปิดขึ้น ชาติที่ยังไม่เห็นวี่แววของเพื่อนร่วมชั้นจ�าใจต้องไปเข้าแถวหน้าเสาธงก่อน
ในระหว่างที่ชาติก�าลังคิดว่าวันนี้วินอาจจะป่วยและไม่ได้มาที่โรงเรียนก็เป็นได้
ตอนนั้นเองคนที่ชาติหมายจะคุยด้วยก็โผล่เข้ามาบริเวณสนามหน้าเสาธงพอดี
121
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 121 21/3/2561 BE 10:00
