Page 128 - kpi18630
P. 128
“แต่ว่าผม...” ขณะที่ชาติอ้าปากเถียงไปได้เพียงเล็กน้อย วินาทีนั้นเองเด็ก
ชายก็ยั้งปาก เพราะฉุกคิดขึ้นมาในสิ่งที่อาแปะหงษ์เพิ่งพูดเมื่อสักครู่ เนื่องจากอา
แปะแกบอกว่าหุ่นยนต์อีกตัวที่หายไปอยู่บนชั้นวางถัดไปจากชั้นวางหุ่นยนต์ตัวที่เขา
ขโมยมา...
ซึ่ง ณ เวลานั้นก็มีเด็กชายวิน ผู้เป็นหัวหน้าห้องเพียงคนเดียวที่อยู่บริเวณ
ชั้นวางของดังกล่าว!
ความทรงจ�าในวันนั้นค่อยๆ ผุดขึ้นมาในหัวเด็กชาย เนื่องจากวันนั้นชาติ
รีบร้อนที่จะหนีออกไปจากร้าน เขาจึงไม่ทันสังเกตเห็นชัดๆ ว่าที่มือขวาของวินมี
ปลายกล่องหุ่นยนต์ของเล่นที่โผล่พ้นออกมาจากขอบถุงผ้าที่เขาถืออยู่นั่นเอง...
ดวงตาของเด็กชายที่ก�าลังจะถูกเจ้าของร้านขายของเล่นเอาเรื่องเต็มที่เบิก
กว้าง ชาติเข้าใจในทันทีถึงเหตุผลที่ท�าไมวินถึงไม่กล้าที่จะไปฟ้องเรื่องนี้กับใคร เขา
รู้แล้วว่าท�าไมเจ้าหัวหน้าห้องถึงอยากให้ตัวชาตินั้นไปยอมรับสารภาพผิดพร้อมกับ
เอาของไปคืน ชาติมัวแต่คิดถึงแต่เรื่องของตัวเองและมองว่าวินนั้นเป็นคนดีเกินกว่า
ที่จะลงมือท�าเรื่องเลวๆ เหมือนเช่นเขา ถึงกระนั้นเมื่อชาติรับรู้ความจริงข้อนี้ ภาพ
ของวินหัวหน้าห้องผู้พร้อมเพียงและเป็นคนดีทั้งหลายทั้งมวลก็พังทลายไปต่อหน้า
ทันที
วินมันเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าสุนัขจิ้งจอกเสียอีก!
“ไปเลย! มากับอั๊วที่โรงเรียนเลย อั๊วจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องครูใหญ่ของลื้อ
และเอาเรื่องลื้อให้ถึงที่สุดเลย จะได้ดัดนิสัยเสียให้เข็ดอย่างจริงจังหน่อย” แขนของ
ชาติถูกมืออันหยาบกร้านของชายวัยกลางคนกึ่งฉุดกึ่งลากออกไปจากร้านขายของ
เล่น ชาติไม่ได้ขัดขืนแม้แต่น้อย เพราะในหัวของเขารู้ดีว่าท�าอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้
อีกแล้ว เหลือแค่ปล่อยไปตามชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นต่อไป
ในระหว่างที่เขาโดนลากกลับเข้าไปในโรงเรียน ชาติตั้งค�าถามว่าการที่เขา
ยอมมาสารภาพความจริงมันคือสิ่งที่ถูกต้องแล้วเหรอ ถ้าเขาเงียบเรื่องนี้ไป สุดท้าย
อาแปะหงษ์ก็คงจะจับตัวขโมยไม่ได้สักคน เพราะวินเองก็คงไม่กล้าที่จะเอาเรื่องนี้
ไปบอกใครอยู่แล้ว
127
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 127 21/3/2561 BE 10:00
