Page 111 - kpi18630
P. 111
เสมอว่า อย่าคุยกับคนแปลกหน้า แต่ทว่าเหตุการณ์เมื่อครู่คงท�าให้ลูกคิดของลูกว่า
ไม่ใช่คนแปลกหน้าแล้ว เพราะได้ช่วยเหลือจากอันตราย ลูกสาวผมตอบว่า ไปซื้อ
ของหน้าปากซอยค่ะ ผมหันไปพูดกับภรรยา ตรงนี้คงต้องสอนลูกอีกครั้ง ว่าแต่จะ
สอนยังไงดีล่ะ ถึงยังไงก็ยังเป็นคนแปลกหน้าอยู่ดี ภรรยาผมตอบ ไว้ค่อยคิด
หนูนิดมองไปยังข้างหน้า มีรถยนต์ผ่านมาข้างๆ แล้วผ่านไป ตามด้วย
จักรยานสีขาวของนักจักรยานมืออาชีพแน่เพราะดูจากชนิดเสื้อผ้าถ้าไม่แข่งตูร์เดอ
ฟองซ์ก็ต้องชิงแชมป์ประเทศไทยล่ะ แล้วถัดจากนั้นรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ก็ค�าราม
ไล่หลังมา รถแต่งเครื่องของเด็กแว้นดังก้อง ตลอดเวลาลูกสาวผมเดินชิดซ้ายก�าแพง
ของหมู่บ้าน ซึ่งถัดไปอีกสองร้อยเมตรก็จะถึงเซเว่น
ผ่านวินมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ผมอุทานขึ้นมา เอาล่ะวะ ไม่ได้เตี้ยมไว้ก่อน
จะเกิดอะไรขึ้นไหม มอเตอร์ไซค์วินพวกนี้รู้จักลูกผมดีแน่ๆ บางทีเราก็เคยใช้บริการ
และพวกเขาก็มีบริการรับซื้ออาหารส่งถึงบ้านเสมอเพียงแค่โทรไปบอก ผมมักเห็น
เพื่อนบ้านใช้บริการจากเขาเสมอ เวลาเขามาหลายครั้งเราพ่อลูกเคยอยู่ในรั้วบ้าน
ของเรา มองไปก็เห็นเขามาส่งของ ผมเองเคยใช้บริการหนสองหน ตอนหิวๆ และ
ขี้เกียจออกไปซื้อเอง ปรากฏว่าวินมอไซคนนั้นไม่รู้จักลูกผมหรือไม่สนใจก็ไม่รู้
ไม่ทักลูกผมและไม่เรียก ปล่อยให้เด็กเดินผ่านหน้าไป ผิดคาดมาก ผมถามลูกน้อง
ทีหลังก็บอกผมตามนี้ “คุณหนูนิดเดินผ่านวินมอไซโดยปกติครับ ไม่มีการทักการ
เรียกจากพวกวินสามสี่คนในซุ้มนั้น”
วินพวกนี้ไว้ใจไม่ได้ ถ้าไม่เข้าไปตีสนิทก็ต้องสอนลูกให้ไม่ไว้ใจ ผมหันบอก
ภรรยาแล้วผมก็บ่นเรื่องมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่ชอบขับขี่บนฟุตบาท ชอบวิ่งย้อนศร
จนภรรยาผมท�าปากจุ๊ๆ ให้ดูลูกก่อน
เวลานั้นเองก็มีคนท่าทางแปลกๆ สภาพเหมือนคนจรเดินตรงเข้ามายังลูก
ผม ผมวอใส่หูฟังให้ลูกน้องทุกจุดเตรียมพร้อม เขาตรงเข้ามาแล้วยื่นมือต่อหน้าลูก
ผม บอกว่า “ขอตังหน่อย” ตอนนั้นลูกน้องชะงัก หยุดดูท่าที ผมบอกซ�้าในวอให้ทุก
คนหยุดดูเหตุกาณณ์อีกครั้ง ผมอยากดูการตัดสินใจของลูกสาว
หนูนิดยื่นเงินให้ชายคนนั้นไปห้าสิบบาท ผมให้ธนบัตรใบละห้าสิบบาท
110 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 110 21/3/2561 BE 10:00
