Page 185 - kpi16607

ดุลอำนาจ ในการเมืองการปกครองไทย

หลายขึ้นมา ซึ่งเกิดจากการเรียนรู้และฝึกฝนพัฒนาทักษะและการแสวงหารูปแบบ

และวิธีการใหม่ ๆ ในการออกแบบและจัดการบริการสาธารณะจำนวนมาก จาก
การสำรวจของวีระศักดิ์ เครือเทพ และคณะ (2557) จากกลุ่มตัวอย่าง อปท.
110 แห่ง ได้มีนวัตกรรมท้องถิ่นทั้งสิ้น 75 เรื่องหรือเฉลี่ยจำนวน 0.68 เรื่องต่อ

อปท. 1 แห่ง โดยนวัตกรรมส่วนใหญ่มาจากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นขนาด
ใหญ่ที่มีความพร้อมได้แก่ เทศบาลนครที่มีนวัตกรรม 1.25 เรื่องต่อ อปท. และ
องค์การบริหารส่วนจังหวัดที่มีนวัตกรรม 1.08 เรื่องต่อ อปท. เนื่องจาก อปท.

เหล่านี้มีศักยภาพและความพร้อมมากกว่า และเป็น อปท. ที่อยู่ในชุมชนที่มีความ
เจริญสูงและมีปัญหาที่ซับซ้อน โดยนวัตกรรมที่ท้องถิ่นสร้างส่วนใหญ่เกี่ยวกับ
สังคมและสาธารณสุข (ร้อยละ 25.33) และการจัดการสิ่งแวดล้อมและ

ทรัพยากรธรรมชาติ (ร้อยละ 17.33) 21

ด้วยเหตุนี้ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทยจึงมีบริการสาธารณะที่สามารถ

เป็นนวัตกรรมและแบบอย่างได้ เช่น โรงพยาบาลองค์การบริหารส่วนจังหวัดภูเก็ต
ที่จัดตั้งเพื่อจัดให้บริการสาธารณสุขแก่ประชาชนอย่างมีมาตรฐานและ 1
ประสิทธิภาพ รวมทั้งแบ่งเบาภาระความแออัดของโรงพยาบาลรัฐในจังหวัดภูเก็ต

โดยใช้วิธีบริหารจัดการด้วยระบบเอกชนผ่านการว่าจ้างบริษัทโรงพยาบาลธนบุรี
จำกัด (มหาชน) เข้ามาบริหารงานโดยดูแลในเรื่องของโครงสร้างการบริหาร
จัดการ และการคัดเลือกบุคลากรทางการแพทย์ ทำให้มาตรฐานการรักษา

การบริการ อุปกรณ์ และเทคโนโลยีทางการแพทย์ต่างๆ ของโรงพยาบาลองค์การ

ต่อยอดได้ ส่วนผู้เขียนก็มองว่างนวัตกรรมที่ท้องถิ่นควรเป็น 1). นวัตกรรมสำหรับการบริหารภาค
รัฐแนวใหม่ (Innovation for New Public Management -NPM) 2). นวัตกรรมเพื่อการ
ปรับปรุงประเภทบริการสาธารณะ (Innovation for type of local public services)
3). นวัตกรรมเพื่อการรักษาสิ่งแวดล้อม (Innovation for environment) และ 4). นวัตกรรม
เพื่อสร้างความใกล้ชิดกับประชาชน (Innovation for all-inclusive people)

ดูใน วีระศักดิ์ เครือเทพ และคณะ. (2557). 15 ปี การกระจายอำนาจของไทยสรุปผล
การวิจัยและข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย. อ้างแล้ว, น. 16. และ Tanchai, Woothisarn. (2015)
Decentralization and Local Governance in Thailand: Trends Reforms and Ideas. Ibrd.

21 วีระศักดิ์ เครือเทพ และคณะ. (2557). 15 ปี การกระจายอำนาจของไทยสรุปผลการ
วิจัยและข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย. อ้างแล้ว, น. 112.

สถาบันพระปกเกล้า