Page 13 - kpi16607
P. 13
ดุลอำนาจ
ทางการเมืองของไทย
จากมุมมองทฤษฎี
การปกครองแบบผสม 1
รองศาสตราจารย์ ดร.ไชยันต์ ไชยพร*
* อาจารย์ประจำคณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
1
ในย่อหน้าสุดท้ายของบทความเรื่อง “มหาราช, ราชาปราชญ์, ธรรมราชา, และราชาผู้ทรง
ภูมิธรรม: แนวคิดและการประยุกต์ใช้” ผู้เขียนได้ทิ้งท้ายไว้ว่า “ดังนั้น ในที่สุดแล้ว ระบอบการ
ปกครองที่ดีอาจจะหมายถึง ระบอบที่ไม่จำเป็นต้องมี ‘ใคร ไม่ว่าจะเป็น เอกบุคคล, คณะบุคคล,
หรือ มหาชน’ ที่ ‘ทรงภูมิธรรม’ แต่ระบอบการปกครองที่ดีที่ไม่จำเป็นต้องคาดหวังให้มีใครทรง
ภูมิธรรม คือ ระบอบการปกครองที่ไม่มีใครที่จะสามารถครองอำนาจสูงสุด (absolute power)
ได้ ซึ่งเมื่อเป็นเช่นนั้น เราก็ไม่จำเป็นต้องถวิลหาให้ ‘ใคร ไม่ว่าจะเป็นเอกบุคคล, คณะบุคคล,
หรือ มหาชน’ ต้อง ‘ทรงภูมิธรรม’ อีกต่อไป และระบอบการปกครองที่ว่านี้ก็คือ ระบอบการ
ปกครองแบบผสม (mixed constitution) ซึ่งไม่อยู่ในเงื่อนไขและวิสัยที่ผู้เขียนจะขยายความ
ณ ที่นี้” ดังนั้น จึงกล่าวได้ว่า บทความเรื่อง “ดุลอำนาจทางการเมืองของไทยจากมุมมองทฤษฎี
การปกครองแบบผสม” ชิ้นนี้ จึงเป็นหนึ่งในส่วนต่อในประเด็น “การปกครองแบบผสม” ที่ได้เคย
กล่าวไว้ ผู้สนใจโปรดดู ไชยันต์ ไชยพร, “มหาราช, ราชาปราชญ์, ธรรมราชา, และราชา
ผู้ทรงภูมิธรรม: แนวคิดและการประยุกต์ใช้” ใน ธรรมราชา (Dharmaraja) เอกสารประกอบ
การประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 15 ประจำปี 2556 สถาบันพระปกเกล้า
(กรุงเทพฯ: ส. เจริญการพิมพ์: พฤศจิกายน 2556), หน้า 129-159.
