Page 53 - kpi15695

คํ า พิ พ า ก ษ า น่ า รู้
ค ดี ป ก ค ร อ ง ข อ ง อ ง ค์ ก ร ป ก ค ร อ ง ส่ ว น ท้ อ ง ถิ่ น

เพื่อแก้ไขเพิ่มเติมข้อกำหนดของสัญญาจ้างลงวันที่ ๑ พฤศจิกายน

๒๕๔๒ โดยมีสาระสำคัญว่า หากปีใดทางเทศบาลไม่มีงบประมาณ
เพียงพอที่จะชำระค่าก่อสร้างตามสัญญาได้ ทางบริษัทยินยอมให้
เทศบาลขยายเวลาการชำระเงินค่าจ้างออกไปเป็นเวลา ๓ ปี

ศาลปกครองสูงสุดได้มีคำวินิจฉัยในประเด็นนี้ในคำพิพากษาของ

ศาลปกครองสูงสุดที่ อ.๗๐๗-๗๐๘/๒๕๕๔ ว่า กรณีที่สัญญารับจ้าง
ก่อสร้างถนนคอนกรีตเสริมเหล็กและซอยต่างๆ พร้อมท่อลอดถนน
ระหว่างเทศบาลเมืองหนองคาย กับบริษัท วิศวการทาง จำกัด ได้สิ้นสุด
ลงด้วยการบอกเลิกสัญญา ซึ่งการบอกเลิกสัญญาเป็นการแสดงเจตนา

ที่ไม่อาจจะถอนการบอกเลิกสัญญาได้ตามมาตรา ๓๘๖ วรรคสอง
แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ การที่วิศวการทาง จำกัด กับ
เทศบาลเมืองหนองคายทำบันทึกต่อท้ายสัญญาจ้างฉบับดังกล่าว
จึงไม่มีผลเป็นการแก้ไขเพิ่มเติมสัญญาจ้างโดยหากเทศบาลเมือง

หนองคายมีความประสงค์จะดำเนินการก่อสร้างต่อไป ก็มีหน้าที่ต้อง
ดำเนินการสรรหาผู้รับเหมารายใหม่ตามขั้นตอนของระเบียบกระทรวง
มหาดไทย ว่าด้วยการพัสดุของหน่วยการบริหารราชการส่วนท้องถิ่น
พ.ศ. ๒๕๓๕ แต่เทศบาลเมืองหนองคายมิได้ดำเนินการตามระเบียบ

ดังกล่าว กลับเรียกให้บริษัท วิศวการทาง จำกัด มาทำบันทึกต่อท้าย
สัญญาหลังจากบอกเลิกสัญญาแล้วเพื่อให้บริษัท วิศวการทาง จำกัด
ได้ทำงานก่อสร้างต่อไป ทั้งที่เทศบาลเมืองหนองคายควรรู้อยู่แล้วว่า
เป็นการกระทำที่ฝ่าฝืนต่อระเบียบของทางราชการ ประกอบกับบริษัท

วิศวการทาง จำกัด เป็นผู้ประกอบการที่มีอาชีพรับเหมาก่อสร้าง
ย่อมต้องรู้ว่าเมื่อสัญญาสิ้นสุดลงด้วยการเลิกสัญญาแล้ว ไม่อาจทำ
บันทึกต่อท้ายสัญญาเพื่อแก้ไขเพิ่มเติมสัญญาได้อีก การที่บริษัท
วิศวการทาง จำกัด กับเทศบาลเมืองหนองคายตกลงยินยอมทำบันทึก

ต่อท้ายสัญญาดังกล่าว จึงเป็นการทำสัญญาที่มีวัตถุประสงค์แห่งสัญญา
ต้องห้ามชัดแจ้งโดยกฎหมาย อันมีผลให้บันทึกต่อท้ายสัญญาที่จัดทำ