Page 97 - kpi11530

คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

สำหรับข้ออ้างที่ว่า ข้อกำหนดในสัญญาจะเรียกกรุงเทพมหานคร
ผู้อนุญาต และเรียกผู้ฟ้องคดีทั้งสองว่าผู้รับอนุญาต ซึ่งแสดงให้เห็นว่า

คู่สัญญามิได้มีฐานะเท่าเทียมกันดังเช่นสัญญาเช่าทั่วไป และข้อกำหนด
ในสัญญาเป็นข้อกำหนดที่กรุงเทพมหานครเป็นผู้กำหนดขึ้นฝ่ายเดียว ซึ่ง
มีลักษณะที่แสดงถึงเอกสิทธิ์ของรัฐ โดยผู้ฟ้องคดีทั้งสองต้องปฏิบัติตาม
หากฝ่าฝืนผู้ถูกฟ้องคดีจะเพิกถอนสิทธิตามสัญญาดังกล่าวทันที นั้น
เห็นว่า ไม่ว่าข้อกำหนดในสัญญาจะเรียกคู่สัญญาว่าเช่นไรก็หาทำให้

ความหมายของคำว่า ผู้ให้เช่า ซึ่งได้แก่ผู้ถูกฟ้องคดี และคำว่า ผู้เช่า ซึ่ง
ได้แก่ผู้ฟ้องคดีทั้งสองตามนัยมาตรา ๕๓๗ แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง
และพาณิชย์ เปลี่ยนแปลงไปไม่ และแม้ข้อกำหนดต่างๆ ในสัญญา

กรุงเทพมหานครจะเป็นผู้กำหนดขึ้นฝ่ายเดียวก็ตาม แต่สัญญาดังกล่าว
เกิดจากคู่สัญญาทั้งสองฝ่ายตกลงกันด้วยใจสมัครโดยมีข้อกำหนด
ที่กำหนดถึงสิทธิและหน้าที่ทั่วไปของคู่สัญญา และหากคู่สัญญาฝ่ายใด
ฝ่าฝืน คู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งก็มีสิทธิบอกเลิกสัญญาได้ อันเป็นหลัก

สัญญาทางปกครอง