Page 98 - kpi11530

คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

พื้นฐานของสัญญาทางแพ่งทั่วไป หาได้มีข้อกำหนดที่มีลักษณะพิเศษซึ่ง

แสดงถึงอำนาจฝ่ายเดียวของฝ่ายปกครองที่มีเหนือเอกชนอันเป็นเอกสิทธิ์
ของรัฐไม่ และข้ออ้างของผู้ฟ้องคดีทั้งสองที่ว่า เมื่อกรุงเทพมหานครใช้
อำนาจทางปกครองในการจัดให้มีตลาดนัดย่านพหลโยธินเพื่อให้เป็น
สถานที่ให้ประชาชนได้มาซื้อขายสินค้าในราคาที่ถูกกว่า จึงเป็นการจัดให้
มีบริการสาธารณะ ดังนี้ สัญญาดังกล่าวจึงเป็นการดำเนินการเพื่อให้การ

จัดตลาดนัดย่านพหลโยธินซึ่งเป็นบริการสาธารณะบรรลุผลนั้น เห็นว่า แม้
วัตถุประสงค์ของระเบียบกรุงเทพมหานคร ว่าด้วยการจัดตลาดนัดย่าน
พหลโยธิน พ.ศ. ๒๕๒๖ คือ การจัดให้มีตลาดนัดย่านพหลโยธินโดย

กรุงเทพมหานคร เพื่อให้เป็นสถานที่ให้ประชาชนได้มาซื้อขายสินค้ากันอัน
เป็นการจัดให้มีบริการสาธารณะ แต่วัตถุประสงค์ของสัญญาที่ผู้ฟ้องคดี เนื้อหาของสัญญาซื้อ
ทำกับกรุงเทพมหานคร คือ การให้ผู้ฟ้องคดีทั้งสองเช่าแผงค้าในตลาดนัด ผลิตภัณฑ์นม
ย่านพหลโยธินเพื่อจำหน่ายสินค้า และผู้ฟ้องคดีทั้งสองตกลงจะให้ค่าเช่า ซึ่งกระทำในรูปแบบ
เพื่อการนั้นในเชิงพาณิชย์ หาใช่สัญญาที่มีวัตถุประสงค์ให้ผู้ฟ้องคดีทั้ง สัญญาซื้อขาย และ

สองเข้าดำเนินการหรือเข้าร่วมดำเนินการจัดให้มีตลาดนัดย่านพหลโยธิน บางครั้งจัดทำเป็น
อันเป็นบริการสาธารณะด้วยไม่ สัญญาดังกล่าวจึงมิใช่สัญญาทาง
ปกครองตามมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธี ใบสั่งซื้อสินค้า

พิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ ข้ออ้างของผู้ฟ้องคดีจึงรับฟังไม่ได้ที่ มิได้มีลักษณะเป็น
ศาลปกครองชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องไว้พิจารณาและให้จำหน่ายคดี สัญญาทางปกครอง
ออกจากสารบบความจึงชอบแล้ว

จึงมีคำสั่งยืนตามคำสั่งของศาลปกครองชั้นต้นที่ไม่รับคำฟ้องไว้
พิจารณาข้อพิพาทตามสัญญาให้เช่าแผงค้าในตลาดจึงต้องยื่นฟ้องต่อ
ศาลยุติธรรม

สัญญาทางปกครอง