Page 238 - kpi11530
P. 238
คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
ด้วยดินเพื่อลดปัญหากลิ่นและแมลงรวมทั้งไม่มีระบบรวบรวมน้ำเสียไป
บำบัด ทำให้มีผลกระทบเรื่องกลิ่นต่อชุมชนที่ตั้งอยู่ใต้ลม และกรมควบคุม
มลพิษได้จัดส่งเจ้าหน้าที่ติดตามผลการแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนของ
ประชาชนจากบ่อขยะมูลฝอย ตำบลบางคูวัด เมื่อวันที่ ๙ มกราคม
๒๕๔๙ พบว่า ยังมีปัญหาเรื่องกลิ่นเหม็นจากบ่อขยะมูลฝอย เนื่องจาก
ไม่มีการกลบขยะมูลฝอยเก่าที่กองอยู่ในบ่อ และยังมีขยะเก่าที่กองอยู่ใน
บ่อขยะพื้นที่ประมาณ ๑๐ ไร่ ซึ่งไม่สามารถเข้าถึงพื้นที่ได้ นอกจากนั้นยัง
มีการนำขยะจำนวนมากไปทิ้งกองทับถมกันเป็นบริเวณกว้างในบ่อน้ำที่มี
น้ำขังอยู่ โดยไม่ได้มีการใช้ดินกลบทับขยะเหล่านั้นแต่อย่างใด จากกรณี
ดังกล่าว ศาลจึงเห็นว่าคำฟ้องมีมูลและมีเหตุเพียงพอว่า ผู้ฟ้องคดีได้รับ
ความเดือดร้อนจากกลิ่นเหม็นที่เกิดจากบ่อขยะ โดยขณะนี้ไม่มีการดำเนิน
การใดๆ เพื่อเป็นการแก้ไขความเดือดร้อนหรือเหตุรำคาญดังกล่าว ซึ่งการ
กำจัดขยะมูลฝอยด้วยวิธีการที่ไม่เหมาะสมและไม่ได้มาตรฐานด้านการ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
กำจัดมูลฝอย ทำให้เกิดความเดือดร้อนนั้น ถือเป็นเหตุรำคาญตามมาตรา มีอำนาจห้ามผู้หนึ่งผู้ใด
๒๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และมาตรา ๒๖ มิให้ก่อเหตุรำคาญ
แห่งพระราชบัญญัติเดียวกัน กำหนดให้ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจ ในที่หรือทางสาธารณะ
หน้าที่ห้ามผู้หนึ่งผู้ใดมิให้ก่อเหตุรำคาญในที่หรือทางสาธารณะ หรือสถาน หรือในสถานที่เอกชน
ที่เอกชนรวมทั้งระงับเหตุรำคาญด้วย ในการนี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมี
อำนาจออกคำสั่งเป็นหนังสือเพื่อระงับ กำจัดและควบคุมเหตุรำคาญต่างๆ รวมทั้งการระงับ
ได้ ศาลจึงมีคำสั่งให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบางคูวัดใช้อำนาจใน เหตุรำคาญด้วย
ฐานะเจ้าพนักงานท้องถิ่น ดำเนินการให้นายยืนแก้ไขเหตุเดือดร้อนรำคาญ
โดยฝังกลบขยะตามวิธีการที่กรมควบคุมมลพิษเสนอแนะ
องค์การบริหารส่วนตำบลบางคูวัดและนายยืนผู้ร้องสอดยื่นอุทธรณ์
ต่อศาลปกครองสูงสุด ศาลปกครองสูงสุดมีคำสั่งที่ ๒๐๕/๒๕๔๙ ยืน
คำสั่งของศาลปกครองชั้นต้น
ชาวบ้านบางคูวัดคงหายใจได้คล่องขึ้นบางแล้ว
4 เหตุเดือดร้อนรำคาญ
