Page 171 - kpiebook67003
P. 171
ต�ร�งท์ี� 5.6: ก�รได้เปรีย่บัม�กเกินำสมคำวร
• ข้อสัญญำที่ก�ำหนดให้ผู้ประกอบธุรกิจมีดุลพินิจหรือมี
สิทธิก�ำหนดภำระให้กับผู้บริโภคโดยไม่มีเหตุอันควร 195
• กำรก�ำหนดให้ผู้ประกอบธุรกิจมีสิทธิและหน้ำที่เท่ำกับ
ผู้บริโภคก็ไม่ได้หมำยควำมว่ำจะไม่มีโอกำสก่อกำร
ได้เปรียบมำกเกินสมควร เช่น กำรก�ำหนดห้ำมมิให้
คู่สัญญำทั้งสองฝ่่ำยเลิกสัญญำ อำจก่อควำมไม่ธรรมกับ
ผู้บริโภคในกรณีีที่หำกปรำกฏิข้อเท็จจริงว่ำฝ่่ำยผู้ประกอบ
ธุรกิจนั้นไม่มีเจตนำที่จะเลิกสัญญำอยู่ก่อนแล้ว (ในกรณีีนี้
กรณีีได้ จะเห็นได้ว่ำหน้ำที่ที่ก�ำหนดให้กับผู้ประกอบธุรกิจไม่มี
เปรีย่บัม�ก ควำมเป็นธรรมหำกเทียบกับหน้ำที่เดียวกันนี้ของ
เกินำสมคำวร ผู้บริโภค) 196
• กำรที่ผู้ประกอบธุรกิจก�ำหนดรำคำขำยสินค้ำหรือบริกำรต�่ำ
ไม่ได้หมำยควำมว่ำสัญญำจะไม่มีโอกำสก่อควำม
ได้เปรียบมำกเกินสมควร เช่น หำกมีข้อสัญญำว่ำ
ผู้ประกอบธุรกิจสำมำรถย่ดเงินที่ช�ำระเอำไว้ล่วงหน้ำ
ไม่ว่ำในกรณีีใด ๆ อำจเป็นข้อสัญญำที่ท�ำให้ผู้ประกอบ
ธุรกิจได้เปรียบผู้บริโภคมำกเกินสมควร แม้จะปรำกฏิว่ำ
รำคำขำยสินหรือบริกำรนั้นคุ้มค่ำกับรำคำ (good value
for money) 197
• กำรพิจำรณีำควำมได้เปรียบมำกเกินสมควรนั้น
เป็นกำรพิจำรณีำจำก “โอกำส” ในกำรเกิดควำมไม่เป็น
ธรรม โดยไม่จ�ำเป็นต้องมีควำมเสียหำยเกิดข่้นจริงแล้ว 198
195 Competition & Markets Authority, อ้างแล้ว เชิงอรรถที่ 191, หน้ำ 21.
196 เพิ่งอ้าง, หน้ำ 21-22.
197 เพิ่งอ้าง, หน้ำ 22.
198 เพิ่งอ้าง, หน้ำ 23.
แนวทางการดำำาเนินการเพื่่�อลดำความไม่เสมอภาคในการทำาสัญญาระหว่างค่่สัญญาท่�เป็็นเอกชนดำ้วยกัน 161
