Page 157 - kpiebook67003
P. 157
อัญมณีีที่จะต้องมีกำรส่งออก ซ่่งอำจเกิดในลักษณีะของสัญญำส�ำเร็จรูป
(ซ่่งตกอยู่ในบังคับของมำตรำ 4 ของพระรำชบัญญัติว่ำด้วยข้อสัญญำ
ที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540) ในทำงธุรกิจผู้ขำยอำจไม่ต้องกำรรับรองคุณีภำพ
ของวัตถุดิบที่ตนต้องจัดหำมำเพื่อผลิต ซ่่งฝ่่ำยผู้ซื้อก็ยอมรับแนวกำรปฏิิบัติ
ดังกล่ำว
หำกมีกำรพัฒนำตัวบทกฎหมำยและแนวทำงในกำรปรับใช้
มำตรำ 4 วรรคสำม ของพระรำชบัญญัติว่ำด้วยข้อสัญญำที่ไม่เป็นธรรม
พ.ศ. 2540 โดยอำศัยมำตรำ 6 วรรคสองของ UCTA แล้ว คู่สัญญำทั้งสอง
ฝ่่ำยก็สำมำรถ (ฝ่่ำยผู้ซื้อในกรณีีนี้ไม่ใช้ผู้บริโภคแต่กรณีีตกอยู่ในบังคับของ
พระรำชบัญญัติว่ำด้วยข้อสัญญำที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 เนื่องจำกเป็น
สัญญำส�ำเร็จรูป) ตกลงยกเว้นหน้ำที่ที่รับรองคุณีภำพตำมค�ำพรรณีนำ
(ซ่่งเป็นกำรยกเว้นหน้ำที่ในกำรขำยทรัพย์สินให้ตรงตำมค�ำพรรณีนำตำม
มำตรำ 503 วรรคสองของประมวลกฎหมำยแพ่งและพำณีิชย์) โดยจะต้อง
เป็นกรณีีผ่ำนเงื่อนไขควำมสมเหตุสมผล (ในกรณีีของประเทศไทยคือ
กำรพิจำรณีำปัจจัยตำมมำตรำ 10 ของ UCTA)
5.1.3 ข้้อัสัญญ�ย่กเว้นำหร้อัจำ�กัดคำว�มรับัผิดในำสัญญ�
ท์ี�มีก�รโอันำท์รัพย่์สินำอั้�นำ
กำรท�ำสัญญำเพื่อให้ได้มำซ่่งทรัพย์สินนั้นอำจไม่ได้มีลักษณีะเป็น
สัญญำซื้อขำยหรือสัญญำเช่ำซื้อ โดยที่สัญญำดังกล่ำวนั้นอำจมีข้อตกลง
ยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดของผู้ประกอบธุรกิจกำรค้ำได้ กำรที่มำตรำ 4
วรรคสำม (1) ของพระรำชบัญญัติว่ำด้วยข้อสัญญำที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540
บัญญัติว่ำ “ข้อตกลงยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดที่เกิดจำกกำรผิดสัญญำ”
นั้นอำจมีลักษณีะเป็นข้อสัญญำที่ท�ำให้คู่สัญญำฝ่่ำยที่ถูกจ�ำกัดหรือหลุดพ้น
แนวทางการดำำาเนินการเพื่่�อลดำความไม่เสมอภาคในการทำาสัญญาระหว่างค่่สัญญาท่�เป็็นเอกชนดำ้วยกัน 147
