Page 91 - kpiebook63007

91

4.5 พฤติกรรมกำรใช้ทรัพยำกรต่ำง ๆ และมูลค่ำของกำรใช้จ่ำย

ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับกำรเลือกตั้งสมำชิกสภำผู้แทนรำษฎรใน

จังหวัดกำฬสินธุ์

พฤติกรรมการใช้ทรัพยากรต่าง ๆ ของสมาชิกสภาผู้แทนราษฏรในพื้นที่จังหวัดกาฬสินธุ์ จากการ

สัมภาษณ์ ผู้สมัครส่วนใหญ่ให้ข้อมูลไปในทิศทางเดียวกันคือ เป็นไปตามกฎหมายกำาหนดคือ 1,500,000 บาท
ต่อการหาเสียง โดยการให้ข้อมูลของผู้สมัครได้แสดงให้เห็นว่า ค่าใช้จ่ายในการหาเสียงเป็นไปในรูปแบบของ

การทำาสื่อโฆษณา การจ้างรถแห่ ซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายหลัก ปรากฏในคำาให้สัมภาษณ์ความว่า

“ค่าจ้างรถสปอตนี่มื้อละ 100 ค่าจ้างอีก 500 เพราะฉะนั้นเฮาต้องตามเด้

เพราะเฮาจ้างมาแล้ว คือเฮามีคนของเฮาอยู่ทุกพื้นที่แมะค่ะ ถ้าเขาเห็นวิ่งบ่สมควรเขาสิโทร
มาบอก ส่วนมากคนเก่ากะบ่เป็นปานได๋เพราะเขาอยู่น�าเฮามาโดน แต่ส่วนมากที่เป็นกะสิ
เป็นคนเก่า ๆ แรก ๆ เฮากะสปรีสโตโดน ๆ มื้อไปมันกะเมื่อยตามสภาพของเขานั่นหล่ะ

ทีนิเรื่องคน เรื่องพรรค ทุก ๆ ที่ที่เห็นกะสิมีหัวคะแนนเนาะ ส่วนใหญ่เป็นผู้น�าชุมชน ผู้ใหญ่

บ้าน อบต. แต่มันแล้วแต่คนที่ลงสมัคร อย่างเช่นพรรคภูมิใจไทย ประชารัฐ เขาสิแล่นหา
อสม. ก�านัน ผญ.บ้าน และท้องถิ่น ส�าหรับแม่กะรู้แล้วว่าเขาเอาแล้ว แม่กะเอาไทยบ้าน
เฮากะบอกคนในพื้นที่เลือกหัวคะแนนหมู่บ้านละ 10 คน หามา บางหมู่บ้านกะซ�้ากัน ไปน�า

ฉลองแน่น�าบุญรื่นแน่ แต่ว่าเฮากะให้รู้ไว้ เพราะว่าคนมันฉลาดขึ้น เมื่อฉลาดขึ้นมันกะมีได้

ทุกอย่าง ฉลาดกะแกมโกง แนวทางการท�ามาหากินของคน เพราะฉะนั้นมีหัวคะแนนยุ 10 คน
มันกะเกิดช้อนอีก ท�าเป็นการภายในบ่ให้เขารู้จัก บอกให้ติดตามเด้อว่ามันเฮ็ดให้เฮาบ่”
(สัมภาษณ์ว่าที่ผู้สมัคร ส.ส., 2562)

นอกจากค่าใช้จ่ายในการทำาป้ายโฆษณา การจ้างรถหาเสียงนั้น ยังมีการใช้จ่ายงบประมาณกับ
ผู้นำาชุมชน และมีการตรวจสอบค่าใช้จ่ายที่ได้ใช้ไปกับหัวคะแนนต่าง ๆ ด้วย ปรากฎในคำาให้สัมภาษณ์ของ

ว่าที่ผู้สมัคร ส.ส. ความว่า
“มีหน่วยตรวจสอบอีกต่างหากค่ะ บ่สั้นบ่ทันเกมส์เขา เฮากะโสเสียเงินจ้างเขา สมมติ

ขั้นต�่า 10 คน ผลออกมาบางหมู่บ้าน รับเงินหมากาเพื่อไทย ส่วนแม่ในกรณีเดียวกันนิ
แม่ตรวจสอบได้จั่งได๋ครับว่ามันได้ตามที่เฮาก�าหนดบ่ คือเฮาต้องฉลาดกว่าเขา คือแม่กะเฮ็ดมา

โดนเนาะ คุณพ่อสังข์ทอง 7 สมัย ส่วนแม่กะ 6 สมัยแล้ว เพราะฉะนั้นฮู้จักเมิดว่าคนมันเป็น
จั่งได๋ ว่าไผจริงใจบ่จริงใจ บางคนอยู่น�าเฮาบ่มีเงินเขากะไปหาเงิน ที่จริงพวกแม่เป็นคนบ่มี

เงิน มาจากรากดินรากหญ้า ชาวนาเนาะ กะพากันไต่เต้าขึ้นมา ตั้แต่พ่อสังข์ทอง บ่เคยเสีย
เงินจักเที่ยทุก ๆ สมัย พอมาสมัยสุดท้าย มาเสียเงิน 20 บาท พอเขามาขอกะให้ ตั้งแต่ 2526

จนตายป่ะในต�าแหน่งผู้แทน ใน พ.ศ. 2543 แม่กะลงพื้นที่ต่อเลย ตั้งแต่ 44 คือต้องขยัน ๆ
ขี้ค้านบ่ได้ ต้องขยันเว้าน�าคนน�าพี่น้อง ต้องยกมือไหว้ก่อนหมู่ ไหว้ไปเมิด บ่รู้จักกะต้อง

เว้าน�าเขา ตอนลงแรก ๆ แม่ต้องลงเรียนการเมืองพร้อมเด้ เขาสอนเมิด สอนฮอดปราศัย”
(สัมภาษณ์ว่าที่ผู้สมัคร ส.ส., 2562)