Page 7 - b29256_Fulltext
P. 7

บทที่ 1


                          บทบาทและความสำคัญของการแพทย์และการสาธารณสุขสมัยรัชกาลที่ 7



            1.1 ความสำคัญและที่มาของปัญหาที่ทำการวิจัย
                   การศึกษาประวัติศาสตร์การแพทย์และการสาธารณสุขในสังคมไทยเพื่อทำความเข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลง

            ทางสังคมและวัฒนธรรมที่เกิดจากการเคลื่อนไหวของความรู้และนโยบายทางการแพทย์และสาธารณสุขในภาพรวมที่
            ผ่านยังไม่มีงานศึกษาวิจัยมากนัก เท่าที่มีอยู่จะเน้นในช่วงเวลาสมัยปฏิรูปประเทศสู่ความทันสมัยในช่วงรัชกาลที่ 5-6

                                                                                1
            กับหลังการปฏิวัติเป็นรัฐประชาชาติในระบอบรัฐธรรมนูญหลัง 2475 เป็นส่วนใหญ่  กลับข้ามช่วงเวลาสมัยรัชกาลที่ 7
            ที่มองว่าสั้นและไม่มีหมุดหมายสำคัญทางด้านการสาธารณสุข นอกจากนี้ยังขาดแคลนงานวิจัยที่ใช้วิธีการทาง
            ประวัติศาสตร์และเน้นการวิเคราะห์เพิ่มพูนปัญญาให้กับสังคมไทยไว้ใช้ทำความเข้าใจและเป็นความรู้สำหรับเผชิญหน้า

            กับความท้าทายกับปัญหาทางด้านสุขภาพเสียอีกด้วย โดยเฉพาะกรณีเมื่อเกิดปัญหาสุขภาพสำคัญหรือโรคระบาดที่
            รุนแรงและส่งผลกระทบต่อสังคมไทยมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน ดังจะเห็นจากกรณีการระบาดของโควิด-19 ในปี 2563

            ที่ยังขาดองค์ความรู้หลากหลายมิติในการทำความเข้าใจกับปัจจุบันและอนาคต

                      สถานะขององค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์การแพทย์และการสาธารณสุขในสมัยรัชกาลที่ 7 ซึ่งครองราชย์
            ระหว่างปี 2468-2477 นั้นมักจะถูกพิจารณาว่าเป็นความต่อเนื่องของการปฏิรูปประเทศให้ทันสมัยที่ไม่ได้เกิดความ

            เปลี่ยนแปลงชัดเจน ไม่มีโครงการ นโยบายหรือการเกิดขึ้นของหน่วยงานด้านนี้อย่างมีนัยสำคัญ สาเหตุสำคัญประการ

            หนึ่งเนื่องมาจากไม่มีงานชิ้นใดที่ศึกษาการแพทย์และการสาธารณสุขในรัชสมัยนี้อย่างจริงจังสักชิ้นเดียว จึงไม่มีองค์
            ความรู้ที่จะสร้างความเข้าใจและรับรู้การพัฒนาด้านการแพทย์การสาธารณสุขและความเปลี่ยนแปลงทางสังคม

            วัฒนธรรมที่เกิดขึ้นจากงานสาธารณสุขในช่วงรัชสมัยดังกล่าวในประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย
                      จากการทบทวนเอกสารเบื้องต้นพบว่าสมัยรัชกาลที่ 7 การแพทย์และการสาธารณสุขได้เกิดจุดเปลี่ยนผัน

            สำคัญ (turning point)  3 ประการหลักด้วยกัน ได้แก่ ประการที่ 1 นโยบายการแพทย์และการสาธารณสุขไทยผลจาก

            “ตัวตนสยามใหม่” ในความสัมพันธ์กับนานาชาติ และองค์กรระหว่างประเทศช่วงระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 1-2
            ประการที่ 2 สถานะทางเศรษฐกิจกับการลงทุนสร้างสาธารณูปโภคด้านการแพทย์และการสาธารณสุข เกิดการขยายตัว

            จากส่วนกลางสู่ภูมิภาคผ่านการจัดเทศบาล และโครงการเฉพาะด้านอย่างมากโดยเฉพาะหลังปฏิวัติ 2475 ประการที่ 3






                    1  ดูการสังเคราะห์งานวิจัยประวัติศาสตร์การแพทย์ในรายละเอียดได้จาก ชาติชาย มุกสง, รายงานการวิจัย สถานะองค์
            ความรู้ด้านประวัติศาสตร์การแพทย์และสาธารณสุขไทย (สนับสนุนโดยแผนงานวิจัยประวัติศาสตร์การแพทย์และสาธารณสุขไทย

            สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข, 2546); และดูใน โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ และชาติชาย มุกสง, บรรณาธิการ, พรมแดนความรู้
            ประวัติศาสตร์การแพทย์และสาธารณสุขไทย (นนทบุรี: แผนงานวิจัยสังคมและสุขภาพ สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข, 2545).



                                                            6
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12