Page 271 - kpi20858
P. 271

228





                       ทิวทัศน์  ซึ่งแสดงให้เห็นทิศทางการน าสายตา  เพื่อก าหนดมิติความลึกลวงในภาพ  นอกจากนี้ยัง
                       ปรากฏว่ามีการใช้หลักการทัศนียวิทยาแบบบรรยากาศร่วมด้วย  ระยะที่ปรากฏในผลงานโดยเฉพาะที่


                       ระยะหลังของภาพทุกห้องน าเสนอด้วยฉากทิวทัศน์ธรรมชาติ เส้นขอบฟ้าซึ่งอาจเป็นพื้นดินหรือผืนน ้า
                       บรรจบกับท้องฟ้า  โดยมีบรรยากาศของความพร่าเลือน  ด้วยการเบลอเส้นขอบวัตถุ  และการแทรก


                       บรรยากาศของสีราวกับถูกปกคลุมด้วยม่านหมอก อีกทั้งในส่วนของการแสดงรูปทรงที่ทับซ้อนกัน ยัง

                       ส่งผลให้เกิดระยะได้อีกประการหนึ่ง

                              จากการศึกษามุมมองของภาพ  พบว่าภาพเขียนบางห้องของจิตรกรบางคน  ยังมีการ

                       น าเสนอทัศนียวิทยาที่ผิดเพี้ยนไปจากหลักการ กล่าวคือ มีมุมมองพิสดารไม่สอดคล้องไปกับความ

                       เป็นจริง ทั้งนี้สามารถตั้งข้อสันนิษฐานโดยอ้างอิง วิทย์ พิณคันเงิน ที่ได้กล่าวถึงความไม่ถูกต้องของ

                       ทัศนียวิทยาในสถาปัตยกรรมแห่งนี้ไว้ว่า  พระเทวาภินิมมิตผู้เป็นแม่กองได้ร่างภาพสถาปัตยกรรม

                       ลงบนกระดาษไว้จ านวนหนึ่ง  มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นแบบให้แก่ช่างเขียน  น าไปใช้ขยายและเขียน

                       ลงบนผนังตามความรับผิดชอบของแต่ละคน เมื่อช่างที่น าไปใช้ขาดความเข้าใจในหลักทัศนียวิทยา

                       จัดวางรูปสถาปัตยกรรมเหล่านั้น ส่งผลท าให้มีมุมมองที่ผิดเพี้ยนไปจากความเป็นจริง ข้อสันนิษฐาน

                       นี้มีความสมเหตุผล เนื่องจากเมื่อพิจารณารูปทรงที่พระเทวาภินิมมิตได้ร่างขึ้น ดังปรากฏในหนังสือ

                       สมุดภาพ  เทพ  มนุษย์  ยักษ์  ลิง  สอดคล้องกับรูปทรงที่ปรากฏบนจิตรกรรมที่พระระเบียง  ที่มีการ


                       น าเสนอเหมือนกับต้นแบบทุกประการ

                              ด้านการลงสี และแสงเงา ในงานจิตรกรรมที่พระระเบียงแห่งนี้ อาจมีความคลาดเคลื่อนได้

                       บ้าง เนื่องจากภายหลังจากการเขียนภาพเมื่อครั้งรัชกาลที่ 7 มีการซ่อมใหญ่ในรัชกาลที่ 9 ถึง 2 ครั้ง

                       เป็นอย่างน้อย  โดยมีบางห้องที่ถูกลบและเขียนขึ้นใหม่ในสมัยรัชกาลที่  9  เช่น  ห้องที่  159-161

                       อย่างไรก็ตามจากการสัมภาษณ์ ประทีป สว่างสุข จิตรกรผู้เคยซ่อมภาพเขียน เมื่อการซ่อมใหญ่ครั้ง

                       ที่ 2 ได้กล่าวถึงแนวทางของการซ่อมภาพเขียนที่พระระเบียงว่า เป็นการซ่อมสีซึ่งกะเทาะหลุดร่อน

                       โดยวาดเติมลงไปในพื้นที่นั้น  และแสดงลักษณะบางประการว่าเป็นการซ่อมสีตามหลักการอนุรักษ์

                       และซ่อมสงวนศิลปกรรมโบราณ  ทว่ามีการซ่อมภาพเขียนที่พระระเบียงในเวลาต่อมา  ดังนั้นการ

                       วิเคราะห์ลักษณะการใช้สี และแสง-เงา ในบทนี้จึงอาจเกิดความคลาดเคลื่อนของข้อมูลได้   อย่างไร

                       ก็ตามสามารถสรุปแนวทางการวิเคราะห์  สี  และการก าหนดค่าแสงเงาที่ปรากฏในงานจิตรกรรมที่

                       พระระเบียงวัดพระศรีรัตนศาสดารามได้ดังนี้
   266   267   268   269   270   271   272   273   274   275   276