Page 87 - kpi19839
P. 87
“บทบาทของผู้สูงอายุในการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ต าบลโคกมั่งงอย
อ าเภอคอนสวรรค์ จังหวัดชัยภูมิ” โดย อ.โชติกา สิงหาเทพ อ.ธนิกานต์ ศรีจันทร์ อ.เสาวนีย์ จันทสังข์
2) สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไปท าให้ชุมชนมีข้อจ ากัด สภาพแวดล้อมไม่เอื้อต่อการเพาะ
ปลูกต้นไม้บางชนิด ที่จากเดิมเคยเพาะปลูกในชุมชนได้ อีกทั้งพื้นที่เพาะปลูกในชุมชนมีจ ากัดส่งผลท าให้วัสดุ
ที่ใช้หายากมากขึ้น และต้องพึ่งพาวัสดุจากแหล่งอื่นซึ่งส่งผลต่อต้นทุนในการผลิตตามมา
3) หน่วยงานที่เกี่ยวข้องจัดกิจกรรม หรือโครงการไม่เอื้อต่อการสนับสนุนอาชีพที่เกิดจากภูมิ
ปัญญาที่มีอยู่เดิม อีกทั้งการจะขอรับการสนับสนุนงบประมาณจะต้องมีการรวมกลุ่มสมาชิก จึงจะสามารถ
ขอรับการสนับสนุนจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้
ซึ่งสอดคล้องกับ จิรันธนิน วงษ์รวีรัตน์ และสุรีย์ ธรรมิกบวร (ออนไลน์) ได้ศึกษาเรื่อง การ
อนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นการจักสานต้นไหล ตามแนวทางหลักเศรษฐกิจพอเพียง กรณีศึกษาองค์การบริหาร
ส่วนต าบลค าไหล อ าเภอศรีเมืองใหม่ จังหวัดอุบลราชธานี ผลการศึกษาด้านปัญหาและอุปสรรคที่กระทบต่อ
การส่งเสริมการท างานอนุรักษ์ภูมิปัญญาการจักสานผลิตภัณฑ์จากต้นไหล พบว่า มีปัญหา 4 ด้าน ได้แก่
1) ปัญหาด้านการสืบทอดภูมิปัญญาจักสานต้นไหล 2) ปัญหาด้านรูปแบบผลิตภัณฑ์ 3) ปัญหาด้านวัตถุดิบ
4) ปัญหาด้านการประชาสัมพันธ์
และสอดคล้องกับ บังอร ฉัตรรุ่งเรือง (2553) ได้ศึกษาเรื่อง การประยุกต์พระราชด าริเศรษฐกิจ
พอเพียงเพื่อสืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นงานหัตถกรรมสาขาเครื่องเงินของจังหวัดเชียงใหม่ โดยมีวัตถุประสงค์
เพื่อศึกษาบริบทและศักยภาพภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านงานหัตถกรรมเครื่องเงินในจังหวัดเชียงใหม่ พบว่า
ปัญหาที่พบคือขาดบุคคลที่สืบทอดทางด้านการท าเครื่องเงิน ผู้ประกอบการบางรายขาดความรู้ความเข้าใจ
ทางด้านตราสินค้าหรือบรรจุภัณฑ์ ไม่มีการส่งเสริมการขายและการตลาด อีกทั้งไม่สามารถควบคุมราคาของ
เม็ดเงินได้
5.2.3 แนวทางการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นให้เป็นฐานการสร้างรายได้ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจ
พอเพียง
ในประเด็นแนวทางการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นให้เป็นฐานการสร้างรายได้ตามหลักปรัชญา
เศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งเป็นแนวคิดการพัฒนาชุมชนที่มีความสอดคล้องกับหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ดังนี้
1) ความพอประมาณ ผู้สูงอายุในชุมชนได้น าภูมิปัญญาท้องถิ่น มาใช้ในการสร้างเป็นฐานการ
สร้างรายได้ให้แก่ตนเองและครอบครัว เช่น การจักสาน การทอผ้า ซึ่งเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นที่ได้รับสืบทอด
กันมาจากบรรพบุรุษ และมาจากวิถีชีวิตของคนในชุมชน ตราบจนถึงปัจจุบัน อีกทั้งจากการสัมภาษณ์เชิงลึก
ผู้สูงอายุส่วนใหญ่ ได้ให้ข้อมูลว่า เมื่อมีอายุมากขึ้นจึงหันมาท าอาชีพเสริมที่มาจากภูมิปัญญาท้องถิ่น โดยใช้
วัสดุที่หาได้ในชุมชนเป็นส่วนใหญ่ อีกทั้งอาชีพที่มีความสอดคล้องกับวิถีการด ารงชีวิตในชุมชน และเหมาะสม
กับสภาพร่างกายและวัยของตนเอง สอดคล้องกับ บังอร ฉัตรรุ่งเรือง (2553) ได้ศึกษาเรื่อง การประยุกต์
พระราชด าริเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อสืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นงานหัตถกรรมสาขาเครื่องเงินของจังหวัด
เชียงใหม่ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาบริบทและศักยภาพภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านงานหัตถกรรมเครื่องเงินใน
86
