Page 72 - kpi18630
P. 72

ทุกวันนี้ พื้นดินบางแห่งแร้นแค้นแห้งแล้ง บางแห่งอุดมสมบูรณ์ไปด้วยต้นไม้และ
                   สัตว์ป่า หากแต่เมื่อกิเลสครอบง�าจิตใจมนุษย์มากขึ้นและคิดแสวงหาแต่ประโยชน์
                   ใส่ตนเอง โลกจึงแก้แค้นคืนจนมีสภาพดังที่เห็นอยู่ในปัจจุบัน ฟ้าสั่งให้ฝนตกวันละ

                   หลายครั้งท�าให้ปริมาณน�้าเพิ่มสูงขึ้น หลายเมืองต้องจมอยู่ใต้บาดาล แต่โชคดีที่
                   วิทยาการท�าให้มนุษย์สามารถปรับตัวอยู่ใต้น�้าได้ไม่ยากนัก ทอมมัสมองเห็นพาหนะ
                   ทรงกลมมีคนนั่งอยู่ด้านในพุ่งไปมาในน�้าแล้วอดคิดไม้ได้ว่ารถยนต์หรือรถ
                   มอเตอร์ไซค์ที่มีล้อจะให้ความรู้สึกเช่นไรเวลานั่ง พาหนะเหล่านั้นเป็นได้เพียงเศษ
                   ซากที่จมอยู่ใต้ผืนน�้าอันกว้างใหญ่นี้เท่านั้น

                          ...ถ้าไม่ปรับตัวก็อยู่ไม่ได้ บอกแล้วว่าคนเราต้องก้าวไปข้างหน้า
                          เมื่อประตูอัตโนมัติเปิดออก ทอมมัสมองไปรอบห้องต่อมใคร่รู้ของเขา
                   ท�างานต่อเนื่อง สิ่งประดิษฐ์แปลกๆ ที่เขาเคยเห็นและไม่เคยรู้จักวางกองสูงชนิดที่

                   หากถล่มลงมาทับ คนโดนทับไม่ตายก็คงพิการแบบหาอะไหล่มาเปลี่ยนไม่ได้
                   อุปกรณ์บางชนิดกรณ์บอกว่าเป็นต้นแบบที่รอคอยการพัฒนา บางอย่างก็เตรียม
                   พร้อมเปิดตัวเร็วๆ นี้ นอกจากนั้นยังมีของที่ยังค้นคว้าค้างไว้อีกหลายอย่าง แต่สิ่งที่
                   สะดุดตาทอมมัสมากที่สุดคือหลอดทดลองกลางห้อง เพราะกระดาษอิเล็คโทรนิกส์
                   หลายใบรวมทั้งคอมพิวเตอร์หลายเครื่องวางกองไว้ตรงหน้า หมายความว่าอุปกรณ์

                   ชิ้นนี้คือสิ่งที่กรณ์ก�าลังให้เวลาทั้งหมดกับมัน
                          “ดูเหมือนย่าอยากให้พ่อคุยกับลูกเรื่อง...เรื่อง...”
                          “หน้าที่ที่ผมต้องท�าครับ” ทอมมัสต่อให้จบประโยค

                          “อ้อ ใช่ๆ หน้าที่ที่ลูกต้องท�าในฐานะที่เป็นพลเมืองประเทศไทย” กรณ์
                   หยุดเกาหัวและเดินไปหย่อนก้นลงบนโต๊ะไม้เก่าๆ ข้างหลอดทดลองโดยปัดกระดาษ
                   อิเล็คโทรนิกส์ออกให้พอมีที่ว่างส�าหรับนั่งได้ “อืม...เราจะเริ่มตรงไหนกันดี”
                          พ่อลูกมองหน้ากันพักหนึ่งก่อนกรณ์จะเริ่มท�าลายก�าแพงความเงียบ
                          “เห็นว่าลูกอยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ ?” กรณ์เอ่ยและถามต่อเมื่อทอมมัส

                   พยักหน้า “ท�าไมถึงอยากเป็นล่ะ ? อาชีพนี้น่าเบื่อจะตายไปนะ ไม่มีวันหยุด ไม่มีค�า
                   ว่าสิ้นสุด ไม่มีค�าว่างานเสร็จ ดูอย่างงานชิ้นนี้อันที่จริงมันจะเสร็จเมื่อไรก็ได้ แต่พ่อ





                                                                               71
                                             ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ




         01-288 Power of Thai People_Edit.indd   71                            21/3/2561 BE   10:00
   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77