Page 77 - kpi18630
P. 77
มาใกล้เคียงกับ ค�าว่าสมบูรณ์ที่สุด ดังนั้นแผงวงจรทุกอย่างล้วนมีความจ�าเป็นในตัว
ของมันเพื่อให้งานออกมาดี เปรียบได้กับประเทศที่จะพัฒนาได้ชิ้นส่วนทุกชิ้นหรือ
พลเมืองทุกคนต้องตระหนักถึงหน้าที่ของตน ร่วมกันท�าหน้าที่ให้ดีเพื่อสร้างความ
มั่นคงก่อนจะเดินไปข้างหน้า”
...ถ้าเพียงแต่จะไปให้ถึงจุดหมาย ทุกคนต่างเดินไปตามแบบที่ตนเอง
ต้องการ แทนที่จะไปข้างหน้าได้ บางทีอาจเป็นการย�่าอยู่กับที่หรือเลวร้ายถึงขั้นล้ม
พังไม่เป็นท่า
“พ่อพูดเรื่องยากไปหรือเปล่า ?” กรณ์ถาม
“ไม่ครับ” ทอมมัสฉีกยิ้มกว้าง “ผมควรท�าหน้าที่ของตนเองในตอนนี้ให้ดี
ที่สุด เพราะหน้าที่เล็กๆ นั้นก็เป็นกลไกส�าคัญให้เกิดความส�าเร็จใหญ่ๆ ได้”
...ทอมมัสตั้งใจเรียน วันรุ่งก็ไม่เหนื่อยมีเวลาพักผ่อน กรณ์ก็มีเวลาค้นคว้า
โดยไม่ต้องพะวงเรื่องเขา เฟืองทุกชิ้นหมุนต่อเป็นระบบอย่างที่ควรจะเป็น ครอบครัว
ก็จะเดินหน้าต่อไป
...ถ้าทุกครอบครัวตระหนักได้ถึงทฤษฎีนี้ ประเทศก็จะก้าวหน้าไปได้
รวดเร็วกว่าการที่ทุกคนมุ่งหน้าแข่งขันโดยไม่สนใจคนอื่นรอบข้าง
“สรุปได้ดี” กรณ์วางมือบนบ่าของทอมมัส “เอาล่ะ ถึงเวลาที่ลูกควรไปท�า
หน้าที่ของตัวเองได้แล้วนะ”
ทอมมัสกับกรณ์เดินตรงไปทางประตูเพื่อออกจากห้องท�างานพร้อมกัน เขา
ดีใจที่การไม่ตระหนักรับรู้ถึงหน้าที่ท�าให้ได้มีช่วงเวลาเช่นนี้
...เวลาที่ได้พูดคุยกันตามประสาพ่อลูก
“หืม...”
“ท�าไมเหรอครับพ่อ ?”
ทอมมัสเลิกคิ้วเมื่อกรณ์ผละจากเขาตรงไปทางมุมหนึ่งของห้อง ใต้โต๊ะ
ท�างานมีเฟืองเล็กๆ ชิ้นหนึ่งตกอยู่ สีหน้าของกรณ์บ่งบอกได้ทันทีว่าเฟืองชิ้นนี้คือ
สิ่งที่ก�าลังตามหา
76 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 76 21/3/2561 BE 10:00
