Page 138 - kpi18630
P. 138
“กะๆ ๆ ๆ ๆ ๆ กา หะๆ ๆ ๆ ๆ ให้บะๆ ๆ ๆ บัง เหม” เพราะรู้จักสนิท
กันดี เวลาบังเหมมาวัดก็มักจะไปทักทายเอาขนมให้กิน เขาจ�าได้ พอเห็นหน้าและ
เบอร์เลยกาช่องที่บังเหมอยู่ จะด้วยเพราะความซื่อหรือเพราะปัญญาอ่อนก็ไม่อาจ
ระบุได้
เพียงเท่านั้นเอง ดุ้นไม้เงาะ ขนาดเท่าท่อนแขนผู้ใหญ่ ที่ลูกชายคนหัวปีไป
หามาตัดเป็นท่อนๆ ส�าหรับเป็นไม้ฟืนไว้ต้มน�้าในกระทะใบบัวให้นางอาบ ก็ถูก
ลูกชายคนรองจับมาฟาดพี่เข้าเต็มแรง เพราะกลัวเจ็บคนถูกฟาดเลยเอามือรับ ท�าให้
ข้อมือหัก ร้อง โอยๆ ๆ ๆ ร้องเจ็บ แต่ไม่ต้องร้องไห้ เขาไม่เคยร้องไห้ และอาจด้วย
เหตุนี้เองที่น้องกล้าตีพี่หนักๆ ตีอย่างไรก็ได้ เพราะตอนเด็กเวลาโกรธก็ตีพี่คนนี้อยู่
บ่อยๆ จนกลายเป็นความเคยชิน....แม้จะรักษาใส่เฝือกจนกระดูกสมานกัน แต่ก็ไม่
เข้ารูปดั่งเดิม ลูกคนหัวปีที่ปัญญาอ่อนของนางกลายเป็นคนข้อมือคดตั้งแต่ตอน
นั้น...’
แต่ละปีจะมีกุลบุตรในหมู่บ้านทางควายที่อายุครบอุปสมบทมาบวชหน้า
เข้าพรรษากันมาก สิ่งหนึ่งที่เหมือนกับว่าเป็นภาพจ�าของชาวบ้านที่นี้ คือ ภาพน้า
บาวไก่ใช้บ่าแบกพ่อนาคแห่รอบโบสถ์ ญาตินาคจะค้านอย่างไรไม่สน ต้องไปแย่งมา
แบกจนได้ และเหมือนว่าชาวบ้านจะพร้อมใจกันให้น้าบาวไก่ท�าหน้าที่นี้ กลายเป็น
ธรรมเนียม นาคบวชต้องมีน้าบาวไก่แบกแห่รอบโบสถ์ น้าบาวไก่จะท�าหน้าที่อย่าง
มุ่งมั่นด้วยแววตาที่เอาจริงเอาจังไม่เล่น ราวกับว่าหน้าที่นั้นเป็นอีกหน้าที่ที่ตนต้อง
เอาชีวิตเข้ารับผิดชอบ นอกเหนือจากการเป็น ‘ท่านรองเจ้าอาวาส’
ทุกๆ วันพระเวลาถึงช่วงพิธีกรรมทางศาสนา หากว่าวันไหนไม่มีน้าบาวไก่
กับแม่บนศาลาการเปรียญ พระภิกษุชราเจ้าอาวาสจะรอจนกว่าเห็นน้าบาวไก่รุน
ร่างแม่ที่นั่งบนรถรุน กระหืดกระหอบเข็นมาจอดตรงข้างศาลา ก่อนจะอุ้มร่างแม่มา
วางให้นั่งพิงเสาโดยที่ตนคอยนั่งดูแลอยู่ข้างๆ ท่านจึงจะใช้ให้เริ่มสวดมนต์ไหว้พระ
ท�ากิจกรรมวันพระ โดยชาวบ้านจะพูดติดตลกกันว่า ‘ต้องรอท่านรองเจ้าอาวาส
ก่อน’
137
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 137 21/3/2561 BE 10:00
