Page 141 - kpi18630
P. 141
“น้าบาวไก่ กรวดน�้าให้แม่ครั้งสุดท้ายนะ เดี๋ยวเขาจะเผาร่างแม่แล้ว...”
พระภิกษุชราเอ่ยกับน้าบาวไก่ด้วยน�้าเสียงแผ่วเบาแต่ชัดเจนและมีพลัง ในขณะที่
พระราชาคณะประธานสงฆ์ดูมีสีหน้าเหนื่อยหน่ายที่แค่คนปัญญาอ่อนคนหนึ่งก็ต้อง
หยุดรอท�าให้เสียเวลาเสียพิธีกรรมที่มิใช่แบบบ้านๆ แต่เป็นพิธีพระราชทานเพลิงศพ
ที่มีข้าราชการผู้หลักผู้ใหญ่มาร่วม
และเมื่อประธานฝ่ายสงฆ์เริ่มสวดบทให้พร ว่า ยะถา วาริวะหา ปูรา ปริปู
เรนติ สาคะรัง ฯ พลันข้าราชการในชุดขาวทั้งหมดถึงกับต้องตกอกตกใจกันอีกครั้ง
ในเสียงกรวดน�้าของน้าบาวไก่ที่ดังลั่นศาลา เสียงท่องที่ติดอ่างผสมเสียงร้องไห้ พอ
เปล่งออกมาสุดแรงแม่เบ่งเกิด เลยฟังเหมือนเสียงวัวร้อง ข้าราชการบางคนถึงกับ
เผลอหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน ประธานฝ่ายสงฆ์หันมองน้าบาวไก่ด้วยสีหน้า
ยุ่งๆ สองสามรอบอย่างไม่ชอบใจ เพราะกลัวคนปัญญาอ่อนจะท�าเสียพิธีกรรมที่มิใช่
เป็นพิธีกรรมแบบบ้านๆ
น้าบาวไก่ยังคงก้มหน้าท่องบทกรวดน�้าผิดๆ ถูกๆ ตามแต่จะจ�าที่แม่ท่อง
ให้ได้ยินตอนใส่บาตรเสร็จได้ ออกเสียงวนอยู่แต่ว่า นาๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แมะๆ ๆ ๆ ๆ
ๆ แม่ๆ ๆ ๆ ๆ อิๆ ๆ ๆ ๆ ๆ นาๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ลั่นอยู่อย่างนั้น จนประธานฝ่ายสงฆ์
ร�าคาญ รีบรวบรัดตัดบทให้พรไปบทจบภวันตุสัพ ด้วยความอิหลักอิเหลื่อใจ
ทว่าเสียงกรวดน�้าของน้าบาวไก่กลับมีพลังสะท้อนให้หัวใจของพระและ
ชาวบ้านบ้านทางควายทั้งหมดที่มาร่วมงานสั่นไหวโยกคลอน ทุกคนมิอาจสกัดกลั้น
น�้าตาแห่งความสงสารและตื้นตันใจในความกตัญญูของน้าบาวไก่ได้ ภาพที่น้าบาว
ไก่เอาแม่ใส่รถรุน รุนไปวัด รุนไปไหนต่อไหน เลี้ยงดูแม่ ปรนนิบัติ อาบน�้า ป้อนข้าว
ป้อนปลาให้แม่ คือเกียรติยศอันยิ่งใหญ่ที่ทุกคนพร้อมใจกันมอบให้ ดังนั้นภาพของ
ชายปัญญาอ่อนวัยสามสิบเศษๆ หน้าตาขมุกขมัว มีข้อมือหักคดผิดรูป ใส่เสื้อผ้าด�า
ขุ่นมัวตัวเก่า กลับดูขาวสว่างสะอาดตากว่าเครื่องแบบราชการชุดขาวที่น้องๆ
ทั้งสองสวมอยู่เป็นยิ่งนัก.
ธารา ศรีอนุรักษ์
140 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 140 21/3/2561 BE 10:00
