Page 18 - kpi17724

บทที่ 1

ประการที่หนึ่ง ประเทศไทยมีประสบการณ์น้อยมากในการบริหาร
จัดการพื้นที่เมือง ที่ผ่านเรามักเข้าใจว่าประเทศไทยเป็นสังคมชนบทและ
ประชากรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ดังนั้นโยบายภาครัฐและ
การออกแบบระบบการบริหารงานภาครัฐในรูปแบบของการบริหารราชการ เมื่อ “เมือง”กลายเปนโจทยของการบริหารจัดการทองถิ่นสมัยใหม

ส่วนกลาง ภูมิภาคและท้องถิ่นไม่ได้ให้ความสำคัญกับลักษณะของพื้นที่
ที่แตกต่างกัน ลักษณะของความเป็นเมืองไม่ได้อยู่ในวิธีคิดของการ
ออกแบบระบบบริการสาธารณะ ในหลายทศวรรษของการพัฒนาประเทศ
พื้นที่เมืองเติบโตมากขึ้น หากแต่เขตเมือง ซึ่งในทางการบริหารปกครอง

คือ เขตเทศบาลกลับไม่ได้เติบโตตามไปด้วย ดังจะเห็นได้ว่าประเทศไทย
ตั้งแต่ พ.ศ. 2475-2535 มีจำนวนเทศบาลอยู่เพียง 134 แห่ง และในปี
พ.ศ. 2541 มีจำนวนเทศบาล 149 แห่ง จนกระทั่งมาถึงยุคของการปฏิรูป
การปกครองท้องถิ่นภายใต้รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540 ที่ส่งผลให้เกิดการยก

ฐานะสุขาภิบาลขึ้นเป็นเทศบาล ส่งผลให้มีจำนวนเทศบาลเพิ่มขึ้นเป็น
1,129 แห่ง อาจกล่าวได้ว่าการปฏิรูปการปกครองท้องถิ่นตั้งแต่ 2540
เป็นต้นมา เริ่มเห็นสัญณาณของการเติบโตของเมืองและการพัฒนาบริการ
สาธารณะสอดรับกับความต้องการของเมือง ปัจจุบันประเทศไทยมีเทศบาล

1
รวมทั้งสิ้น 2,441 แห่ง มากขึ้น แต่ยังไม่ทั้งหมด เพราะยังสามารถเห็น
พื้นที่ที่มีความเป็นเมืองสูงขึ้นหากแต่ยังคงการบริหารจัดการขององค์การ
บริหารส่วนตำบล ความล่าช้าของการเกิดขึ้นของเทศบาลยิ่งสะท้อนความ
ไม่เข้าใจของวิธีคิดของระดับนโยบายต่อการออกแบบระบบบริการ

สาธารณะที่ต้องสอดคล้องต่อสภาพการเปลี่ยนแปลงของสังคม

1 สรุปข้อมูล อปท. ทั่วประเทศ http://www.dla.go.th/work/abt/
summarize.jsp สืบค้นวันที่ 2 ธ.ค. 2559

5