Page 136 - kpi17724
P. 136
บทที่ 3
โดยในวันที่ 11 มีนาคม ปี 2011 เวลา 14.47 นาที 3 วินาที หลากหลายแนวคิดพัฒนาเมือง
เป็นเวลาที่เครื่องตรวจจับความผิดปกติของการสั่นสะเทือนได้ 45 วินาที
หลังจากพบศูนย์กลางการสั่นสะเทือนของแผ่นดินไหว หลังจากนั้น
สัญญาณจึงถูกส่งผ่านไปยังสถานีไฟฟ้าย่อยต่างๆอย่างรวดเร็ว และภายใน
3 วินาทีต่อจากนั้นกระแสไฟฟ้าที่จ่ายให้กับรถไฟชินคันเซ็นทุกขบวนถูกตัด
โดยอัตโนมัติ ระบบเบรกฉุกเฉินก็เริ่มทำงานในเวลาเดียวกัน ทำให้รถไฟ
ที่วิ่งด้วยความเร็ว 270 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ถูกลดระดับเหลือ
100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงภายในเวลา 70 วินาที หลังจากนั้นอีก 30 วินาที
รถจะหยุดสนิท หากไม่พบความผิดปกติใดๆ ของระบบราง รถจะเคลื่อนที่
ต่อด้วยความเร็ว 5 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เพื่อนำผู้โดยสารไปยังสถานีที่ใกล้
ที่สุด และนั่นคือค่ำคืนอันแสนยาวนานในความรู้สึกของคนญี่ปุ่นโดยเฉพาะ
ชาวโตเกียว มีผู้รอดชีวิตนับหมื่นคนเดินออกจากสถานีไปตามทางรถไฟ
เพื่อรีบกลับบ้านไปหาคนที่ตนรัก อีกนวัตกรรมหนึ่งที่ช่วยชีวิตคนนับหมื่น
ในเหตุการณ์ครั้งนี้คือ การติดตั้งโครงเหล็กบนเสาเครือข่าย 54,000 ต้น
ระยะทางกว่า 700 กิโลเมตร ตลอดทางรถไฟสายชินคันเซ็นโทโกกุ
โครงเหล็กนี้มีความหนา เหนียว และยืดหยุ่น ช่วยให้เสาคอนกรีตไม่โค้งงอ
บิดตัวไปมา หรือแตกออกเมื่อเกิดแผ่นดินไหว แม้จะยังไม่เสร็จสมบูรณ์แต่
เหตุการณครั้งนั้นได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าความพยายามในอดีต ความคิด
สร้างสรรค์ ความพยายามคิดค้นอย่างหนัก นำพวกเขามาถูกทางแล้ว
ตลอดเวลาอันยาวนานของการสร้างเมืองแห่งนี้ สิ่งล้ำค่าอย่างหนึ่งที่ถูก
ถ่ายทอดไปยังลูกหลานของชาวญี่ปุ่นทุกคน คือ ความพยายามและความ
อดทนในจิตวิญญาณที่น้อมรับและเข้าใจในธรรมชาติ รวมถึงการดำเนิน
ชีวิตบนศักดิ์ศรีแต่มีความถ่อมตัว ใช่ว่าชาวเมืองจะไม่สวดอ้อนวอนหรือ
ร้องขอต่อสิ่งศักดิ์สิทธิใดๆ เพราะพวกเขายังคงทำแบบนั้นตามความเชื่อ
และธรรมเนียมเก่าแก่อย่างสม่ำเสมอ แต่ขณะที่พรเหล่านั้นกำลังถูกส่งให้
ลอยไกลออกไป ศรัทธาต่อสติปัญญาของพวกเขาจะติดตามไปด้วยเพื่อนำ
เอาพรที่เป็นจริงกลับมายังแผ่นดินอันเป็นที่รัก พวกเขายังคงพัฒนา
123
