Page 154 - kpi15695
P. 154
คํ า พิ พ า ก ษ า น่ า รู้
ค ดี ป ก ค ร อ ง ข อ ง อ ง ค์ ก ร ป ก ค ร อ ง ส่ ว น ท้ อ ง ถิ่ น
ให้ถือว่าคดีนั้นเป็นอันถึงที่สุด สำหรับคดีนี้ ศาลปกครองชั้นต้นได้มี
คำพิพากษาเมื่อวันที่ ๑๘ มีนาคม ๒๕๔๘ ซึ่งผู้ถูกฟ้องคดีมีสิทธิที่จะ
อุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาของศาลปกครองชั้นต้นที่มีพิพากษานั้นได้
ภายในวันที่ ๑๗ เมษายน ๒๕๔๘ ซึ่งเป็นวันหยุดราชการจึงครบ
กำหนดในวันถัดมาคือภายในวันที่ ๑๘ เมษายน ๒๕๔๘ แต่ผู้ถูกฟ้อง
คดีได้ยื่นคำอุทธรณ์คำพิพากษาต่อศาลปกครองชั้นต้นโดยส่งทาง
ไปรษณีย์เมื่อวันที่ ๑๙ เมษายน ๒๕๔๘ ตามตราประทับไปรษณีย์
จึงเป็นกรณีที่ผู้ถูกฟ้องคดีมิได้ยื่นคำอุทธรณ์คำพิพากษาต่อ
ศาลปกครองชั้นต้นภายในกำหนดระยะเวลาสามสิบวันนับแต่วันที่
ศาลได้มีคำพิพากษา จึงถือว่าคดีนี้เป็นอันถึงที่สุด ผู้ถูกฟ้องคดีจึงไม่อาจ
ยื่นคำอุทธรณ์คำพิพากษาต่อศาลปกครองชั้นต้นได้ ที่ศาลปกครอง
ชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำอุทธรณ์คำพิพากษาของผู้ถูกฟ้องคดีไว้พิจารณา
จึงชอบแล้ว จึงมีคำสั่งยืนตามคำสั่งศาลปกครองชั้นต้น
ดังนั้นจึงต้องระวังไว้ให้ดีหากจะยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาของ
ศาลปกครองชั้นต้นต้องยื่นภายใน ๓๐ วัน นับแต่วันที่ศาล
ปกครองชั้นต้นมีคำพิพากษา และการนับระยะเวลาไม่เหมือนกับ
การยื่นอุทธรณ์ในศาลยุติธรรมซึ่งกฎหมายกำหนดให้ยื่นภายใน
๑ เดือน
1
