Page 193 - kpi11530

คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

๒๕๔๒ เพื่อแบ่งแยกอำนาจของแต่ละองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

ออกจากกันอย่างชัดเจนและเพื่อไม่ให้ความเป็นอิสระในการปกครอง
ส่วนท้องถิ่นแต่ละท้องถิ่นขัดแย้งกันเอง อำนาจและหน้าที่ของ
องค์การบริหารส่วนจังหวัดจึงเป็นเรื่องการจัดทำแผนการประสาน

การสนับสนุนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น หรือมีอำนาจและหน้าที่ที่
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอื่นไม่มีความสามารถที่จะทำได้ อำนาจ

และหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดจึงถูกกำหนดให้มีทั้งเขต
จังหวัด ดังนั้น พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ.
๒๕๔๐ มาตรา ๘ วรรคสอง จึงเป็นการกำหนดขอบเขตพื้นที่การใช้

อำนาจและหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดโดยมิได้ทำให้เกิด
ความซ้ำซ้อนกับการใช้อำนาจและหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วน

ท้องถิ่นอื่นที่ใช้พื้นที่ร่วมกันแต่อย่างใด

และเห็นว่า องค์การบริหารส่วนจังหวัดซึ่งมีอำนาจและภาระ
หน้าที่ต้องดำเนินกิจการภายในเขตองค์การบริหารส่วนจังหวัด ดัง
ปรากฏตามความในพระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ.

๒๕๔๐ มาตรา ๔๕ การนี้รวมถึงการให้การสนับสนุนสภาตำบลและ
ราชการส่วนท้องถิ่นอื่นในการพัฒนาท้องถิ่น ตลอดจนประสานและ

ให้ความร่วมมือในการปฏิบัติหน้าที่ของสภาตำบลและราชการส่วน
ท้องถิ่นอื่นกับแบ่งสรรเงิน ซึ่งตามกฎหมายจะต้องแบ่งให้แก่สภา
ตำบลและราชการส่วนท้องถิ่นอื่น เห็นได้ว่าพระราชบัญญัติองค์การ

บริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. ๒๕๔๐ มาตรา ๖๔ และมาตรา ๖๕
บัญญัติให้องค์การบริหารส่วนจังหวัดมีอำนาจออกข้อบัญญัติ

เก็บภาษีและค่าธรรมเนียม เพื่อเป็นรายได้วิธีหนึ่งแต่การเก็บภาษีและ
ค่าธรรมเนียมดังกล่าวหากให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอื่นซึ่งอยู่ใน
เขตขององค์การบริหารส่วนจังหวัดมีอำนาจในการแยกเก็บด้วยก็อาจ

ภาษีท้องถิ่น