Page 147 - kpi11530
P. 147

คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
                                                               คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น


              พิจารณาของคณะกรรมการแล้ว ให้วินิจฉัยสั่งการว่ามีผู้รับผิดชดใช้

              ค่าสินไหมทดแทนหรือไม่ และเป็นจำนวนเท่าใด แต่ยังมิต้องแจ้งการ
              สั่งการให้ผู้ที่เกี่ยวข้องทราบ ข้อ ๑๗ วรรคสอง กำหนดให้ผู้แต่งตั้ง
              ส่งสำนวนการสอบสวนภายใน ๗ วันนับแต่วันวินิจฉัยสั่งการให้

              กระทรวงการคลังเพื่อตรวจสอบ เว้นแต่เป็นเรื่องที่กระทรวงการคลัง
              ประกาศกำหนดว่าไม่ต้องรายงานให้กระทรวงการคลังตรวจสอบ

              ส่วนขั้นตอนในการตรวจพิจารณาของกระทรวงการคลัง ข้อ ๑๗ วรรค
              สาม กำหนดให้กระทรวงการคลังพิจารณาโดยไม่ชักช้า และให้มี
              อำนาจตรวจสอบพยานหลักฐานที่เกี่ยวข้องในกรณีที่เห็นสมควรจะให้

              บุคคลใดส่งพยานหลักฐานหรือมาให้ถ้อยคำเพื่อประกอบการ
              พิจารณาเพิ่มเติมอีกก็ได้ และในระหว่างการพิจารณาของกระทรวง

              การคลัง ข้อ ๑๗ วรรคสี่ กำหนดให้ผู้แต่งตั้งสั่งการให้ตระเตรียมเรื่อง
              ให้พร้อมสำหรับการออกคำสั่งให้เจ้าหน้าที่ชำระค่าสินไหมทดแทนหรือ
              ดำเนินการฟ้องคดีเพื่อมิให้ขาดอายุความ ๒ ปี นับจากวันที่ผู้แต่งตั้ง

              วินิจฉัยสั่งการ ดังนั้นก่อนที่หน่วยงานของรัฐที่เสียหายจะทำคำสั่ง
              เรียกให้เจ้าหน้าที่ชำระค่าสินไหมทดแทนตามมาตรา ๑๒ แห่งพระราช

              บัญญัติทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. ๒๕๓๙ จะต้องดำเนินการส่ง
              สำนวนการสอบสวนของคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงความรับผิด
              ทางละเมิดไปให้กระทรวงการคลังเพื่อตรวจสอบ และรอให้กระทรวง

              การคลังแจ้งความเห็นให้ทราบก่อนที่หน่วยงานของรัฐที่เสียหายจัด
              ทำคำสั่งเรียกให้เจ้าหน้าที่ชำระค่าสินไหมทดแทน ทั้งนี้เพื่อให้การใช้

              ดุลยพินิจในการทำคำสั่งเป็นไปด้วยความถูกต้องและเป็นธรรม และ
              ในระหว่างการพิจารณาของกระทรวงการคลัง กระทรวงการคลังมี
              อำนาจตรวจสอบพยานหลักฐานที่เกี่ยวข้อง และจะให้บุคคลใดส่ง

              พยานหลักฐานหรือมาให้ถ้อยคำเพื่อประกอบการพิจารณาเพิ่มเติมได้




          4     ความรับผิดทางละเมิด
   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152