Page 136 - kpi11530
P. 136

คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น


                 เพราะฝนตกชุก ซึ่งนายปรีชา นายกเทศมนตรี ได้อนุมัติให้ขยายระยะ

                 เวลาไปตามที่เสนอ ต่อมาสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดินภูมิภาคที่ ๓
                 ได้มีหนังสือแจ้งให้เทศบาลตำบลโพธิ์พระยาทราบว่าผลการตรวจสอบ
                 การจัดซื้อจัดจ้างการที่ผู้รับจ้างขอขยายระยะเวลาการก่อสร้างโดย

                 อ้างว่าฝนตกชุกนั้น ถือเป็นภาวะปกติที่เกิดขึ้นตามฤดูกาล ซึ่งทั้ง
                 เทศบาลและผู้รับจ้างย่อมทราบดี จึงไม่อาจอ้างเป็นเหตุสุดวิสัยที่จะ

                 ขอขยายระยะเวลาได้  ดังนั้น การที่นายกเทศมนตรีอนุมัติให้ขยาย
                 ระยะเวลาตามสัญญาจ้างจึงเป็นการไม่ถูกต้องทำให้เทศบาลเสียหาย
                 ถึง ๔๕ วัน คิดค่าปรับวันละ ๒,๐๐๘ บาท เป็นเงินรวม ๙๕,๓๑๐

                 บาท จึงให้เทศบาลตำบลโพธิ์พระยาตั้งคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริง
                 หาตัวผู้รับผิดทางละเมิด  ต่อมาคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงหาตัว

 การที่นายกเทศมนตรี   ผู้รับผิดทางละเมิดดังกล่าวได้พิจารณาแล้วมีความเห็นว่านายก
 อนุมัติให้ขยาย   เทศมนตรีตำบลโพธิ์พระยาต้องรับผิดเป็นเงิน ๓๘,๓๑๐ บาท และ

 ระยะเวลาตามสัญญาจ้าง   ปลัดเทศบาลตำบลโพธิ์พระยารับผิดเป็นเงิน ๕๗,๐๐๐ บาท เทศบาล
 จึงเป็นการไม่ถูกต้อง   ตำบลโพธิ์พระยาได้มีหนังสือแจ้งให้ทั้งสองชดใช้ค่าเสียหายแก่

 ทำให้เทศบาลเสียหาย   เทศบาลแล้ว นายกเทศมนตรีได้ยื่นอุทธรณ์คำสั่งแต่ยื่นเกินกำหนด
                 ระยะเวลา และจนบัดนี้นายกเทศมนตรีและปลัดเทศบาลก็ยังไม่ยอม
                 ชดใช้เงินให้ผู้ฟ้องคดี เทศบาลตำบลโพธิ์พระยาจึงได้ไปยื่นฟ้องบุคคล
                 ทั้งสองต่อศาลปกครองกลาง


                      ศาลปกครองกลางได้มีคำวินิจฉัยว่า ตามพระราชบัญญัติความ

                 รับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. ๒๕๓๙ มาตรา ๘ และมาตรา
                 ๑๐ บัญญัติว่า ในกรณีที่เจ้าหน้าที่ต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทนที่

                 หน่วยงานของรัฐได้ใช้ให้แก่ผู้เสียหายหรือในกรณีที่เจ้าหน้าที่ต้องใช้
                 ค่าสินไหมทดแทนเนื่องจากเจ้าหน้าที่ผู้นั้นได้กระทำละเมิดต่อ
                 หน่วยงานของรัฐ ให้หน่วยงานของรัฐที่เสียหายมีอำนาจออกคำสั่ง



                                                             ความรับผิดทางละเมิด    3
   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141