Page 452 - kpiebook67020
P. 452
451
จริงจังก็ไม่มีหน่วยงานมารับฟังปัญหา พอรับฟังปัญหาก็ต้องมีการบันทึก ต้องน�าเข้า
คณะรัฐมนตรีรับทราบด้วย ซึ่งเป็นระบบราชการที่ไม่เอื้อต่อการแก้ปัญหา (ผู้ให้ข้อมูล 1
[สัมภาษณ์], 28 ธันวาคม 2564)
เช่นเดียวกันกับกรณีโรงไฟฟ้าจะนะ ก็แสดงให้เห็นถึงเรื่องความจริงจัง
ในการตอบสนองต่อปัญหา กรณีจะนะเห็นชัดเจนว่าบางหน่วยงานไม่มีบทบาทหรือ
อ�านาจหน้าที่เพียงพอที่จะจัดการปัญหาได้อย่างเด็ดขาด โดยผู้ให้สัมภาษณ์กล่าวว่า
หลังจากที่มีการก่อสร้างโรงไฟฟ้าแล้ว การเรียกร้องของประชาชนยิ่งท�าได้ยากมากขึ้น
เช่น เมื่อยื่นหนังสือไปทาง อบต. ก็ด�าเนินการใดไม่ได้มากนัก เมื่อไปขอเอกสาร
ก็ต้องใช้ความพยายามหลายครั้งทั้งระดับอ�าเภอ จังหวัดหรือทุกหน่วยงานที่เข้าไป
ส่วนมากไม่ด�าเนินการใด ๆ ให้ จึงต้องด�าเนินการกันเอง หรือเมื่อชาวบ้านต้องการ
ตรวจสอบที่ดินสาธารณะในพื้นที่ ได้เข้าพบผู้ว่าฯและตกลงที่จะตรวจสอบร่วมกัน
แต่เมื่อถึงวันที่นัดหมายตัวแทนเจ้าหน้าที่รัฐ บริษัท และชาวบ้านไปยังที่นัดหมาย
แต่ทางเจ้าหน้าที่ที่วัดที่ดินไม่น�าเครื่องมือมา ภายหลังให้อบต. เป็นเจ้าภาพและ
ให้ทาง อบต.เป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายในการไปท�าการวัดพื้นที่ ส่วนศาลปกครองก็ไม่สามารถ
ให้ความคุ้มครองได้ ทั้งที่เห็นอยู่ว่าการตั้งโรงไฟฟ้านี้ท�าลายสิ่งแวดล้อม ศาลปกครอง
แค่ท�าหน้าที่ตรวจเอกสารเพียงอย่างเดียวไม่ลงมาดูพื้นที่ว่ามีปัญหาอะไร และ
การพิจารณาล่าช้ามาก โรงไฟฟ้าเปิดด�าเนินการแล้วแต่ศาลปกครองยังคงไม่ได้พิจารณา
กรณีร้องเรียนของชาวบ้าน (ผู้ให้ข้อมูล 4 [สัมภาษณ์], 29 พฤศจิกายน 2564)
ความล่าช้าในกระบวนการหลังจากฟ้องร้องดังกล่าวสอดคล้องกับข้อมูล
จากการสนทนากลุ่ม ที่ยกตัวอย่างกรณีการอนุมัติเหมืองแร่ กฎหมายก�าหนดให้
ต้องท�าประชาคมขอใช้พื้นที่ป่าก่อน แล้วจึงน�าไปสู่การขออนุมัติประทานบัตรแร่
เมื่อชาวบ้านร้องเรียนและศาลตัดสินว่าผู้ประกอบการได้รับใบอนุญาตประทานบัตรปลอม
