Page 147 - kpiebook67003
P. 147
แนำวท์�งก�รพัฒนำ�กฎีหม�ย่
5.1 แล้ะก�รปรับัใช้กฎีหม�ย่
โดย่อังคำ์กรตุล้�ก�ร
กำรที่มำตรำ 4 ของพระรำชบัญญัติว่ำด้วยข้อสัญญำที่ไม่เป็นธรรม
พ.ศ. 2540 นั้น บัญญัติหลักเกณีฑ์์ในกำรพิจำรณีำลักษณีะของข้อสัญญำ
ที่ไม่เป็นธรรมเอำไว้กว้ำง ๆ ย่อมก่อให้เกิดปัญหำในกำรปรับใช้กฎหมำย
เช่น (5.1.1) ข้อตกลงยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดที่เกิดจำกกำรผิดสัญญำ
(ในกรณีีทั่วไป) ลักษณีะใดที่จะกลำยเป็นข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรม
(5.1.2) ข้อตกลงยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดที่เกิดจำกกำรผิดสัญญำ
(ในกรณีีสัญญำซื้อขำย) ลักษณีะใดที่จะกลำยเป็นข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรม
และ (5.1.3) ข้อสัญญำยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดในสัญญำ (ที่มีกำรโอน
ทรัพย์สินอื่น) ลักษณีะใดที่จะกลำยเป็นข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรม
5.1.1 ข้้อัสัญญ�ย่กเว้นำหร้อัจำ�กัดคำว�มรับัผิดในำสัญญ�
ท์ั�วไป
ตำมมำตรำ 4 วรรคสำม (1) ของพระรำชบัญญัติว่ำด้วยข้อสัญญำ
ที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 ข้อตกลงยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดที่เกิดจำก
สัญญำที่ก�ำหนดข่้นโดยผู้ประกอบธุรกิจกำรค้ำ “อำจ” ถือได้ว่ำเป็นข้อสัญญำ
ที่ไม่เป็นธรรมและให้มีผลบังคับได้เพียงเท่ำที่เป็นธรรมและพอสมควร
แก่กรณีี อย่ำงไรก็ตำม ในควำมเป็นจริงแล้วสัญญำระหว่ำงเอกชนย่อมมี
ข้อจ�ำกัดควำมรับผิดได้เป็นปกติ (โดยที่เป็นกำรใช้เสรีภำพของตน
แนวทางการดำำาเนินการเพื่่�อลดำความไม่เสมอภาคในการทำาสัญญาระหว่างค่่สัญญาท่�เป็็นเอกชนดำ้วยกัน 137