Page 147 - kpiebook67003
P. 147

แนำวท์�งก�รพัฒนำ�กฎีหม�ย่

                5.1 แล้ะก�รปรับัใช้กฎีหม�ย่

                         โดย่อังคำ์กรตุล้�ก�ร





                      กำรที่มำตรำ 4 ของพระรำชบัญญัติว่ำด้วยข้อสัญญำที่ไม่เป็นธรรม

               พ.ศ. 2540 นั้น บัญญัติหลักเกณีฑ์์ในกำรพิจำรณีำลักษณีะของข้อสัญญำ
               ที่ไม่เป็นธรรมเอำไว้กว้ำง ๆ ย่อมก่อให้เกิดปัญหำในกำรปรับใช้กฎหมำย

               เช่น (5.1.1) ข้อตกลงยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดที่เกิดจำกกำรผิดสัญญำ
               (ในกรณีีทั่วไป)  ลักษณีะใดที่จะกลำยเป็นข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรม

               (5.1.2) ข้อตกลงยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดที่เกิดจำกกำรผิดสัญญำ
               (ในกรณีีสัญญำซื้อขำย) ลักษณีะใดที่จะกลำยเป็นข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรม

               และ (5.1.3) ข้อสัญญำยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดในสัญญำ (ที่มีกำรโอน
               ทรัพย์สินอื่น) ลักษณีะใดที่จะกลำยเป็นข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรม





                      5.1.1 ข้้อัสัญญ�ย่กเว้นำหร้อัจำ�กัดคำว�มรับัผิดในำสัญญ�
               ท์ั�วไป

                      ตำมมำตรำ 4 วรรคสำม (1) ของพระรำชบัญญัติว่ำด้วยข้อสัญญำ

               ที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 ข้อตกลงยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดที่เกิดจำก
               สัญญำที่ก�ำหนดข่้นโดยผู้ประกอบธุรกิจกำรค้ำ “อำจ” ถือได้ว่ำเป็นข้อสัญญำ

               ที่ไม่เป็นธรรมและให้มีผลบังคับได้เพียงเท่ำที่เป็นธรรมและพอสมควร
               แก่กรณีี อย่ำงไรก็ตำม ในควำมเป็นจริงแล้วสัญญำระหว่ำงเอกชนย่อมมี

               ข้อจ�ำกัดควำมรับผิดได้เป็นปกติ  (โดยที่เป็นกำรใช้เสรีภำพของตน







                    แนวทางการดำำาเนินการเพื่่�อลดำความไม่เสมอภาคในการทำาสัญญาระหว่างค่่สัญญาท่�เป็็นเอกชนดำ้วยกัน  137
   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152