Page 149 - kpiebook67003
P. 149
ต�ร�งท์ี� 5.1: เปรีย่บัเท์ีย่บัข้้อัสัญญ�ย่กเว้นำหร้อัจำ�กัดคำว�มรับัผิดในำสัญญ�ท์ั�วไป (ต่อั)
พระร�ชบััญญัติว่�ด้วย่ข้้อัสัญญ�
ท์ี�ไม่เป็นำธรรม พ.ศั. 2540 UCTA
มำตรำ 4 วรรคสี่ บัญญัติว่ำ มำตรำ 11 วรรคหน่่ง บัญญัติว่ำ
ในกำรพิจำรณีำข้อตกลงที่ท�ำให้ได้ เ งื่ อนไขคว ำ มสมเห ตุ สมผล
เปรียบคู่สัญญำอีกฝ่่ำยหน่่งตำมวรรค (requirement of reasonableness)
สำม จะเป็นกำรได้เปรียบเกินสมควร มีหลักกำรที่ว่ำข้อตกลงจะถือว่ำเป็น
หรือไม่ ให้น�ำมำตรำ 10 มำใช้บังคับ ธรรมและสมเหตุสมผลเมื่อคู่สัญญำ
โดยอนุโลม ได้รู้ หรือควรจะได้รู้ถ่งพฤติกำรณี์ใน
ขณีะท�ำสัญญำ
มำตรำ 10 บัญญัติว่ำ ในกำรวินิจฉัย
ว่ำข้อสัญญำจะมีผลบังคับเพียงใดจ่ง
เป็นธรรมและพอสมควรแก่กรณีี ให้
พิเครำะห์ถ่งพฤติกำรณี์ทั้งปวง รวมทั้ง
(1) ควำมสุจริต อ�ำนำจต่อรอง
ฐำนะทำงเศรษฐกิจ ควำมรู้
ควำมเข้ำใจ ควำมสันทัดจัดเจน
ควำมคำดหมำย แนวทำงที่เคย
ปฏิิบัติ ทำงเลือกอย่ำงอื่น และ
ทำงได้เสียทุกอย่ำงของคู่สัญญำ
ตำมสภำพที่เป็นจริง
(2) ปกติประเพณีีของสัญญำชนิด
นั้น
(3 เวลำและสถำนที่ในกำรท�ำ
สัญญำหรือในกำรปฏิิบัติตำม
สัญญำ
(4) กำรรับภำระที่หนักกว่ำมำกของ
คู่สัญญำฝ่่ำยหน่่งเมื่อเปรียบ
เทียบกับคู่สัญญำอีกฝ่่ำยหน่่ง
แนวทางการดำำาเนินการเพื่่�อลดำความไม่เสมอภาคในการทำาสัญญาระหว่างค่่สัญญาท่�เป็็นเอกชนดำ้วยกัน 139
