Page 379 - kpiebook65072
P. 379
378 บทบัญญัติทางกฎหมาย เพื่อการป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำาให้บุคคลสูญหาย
ร่างพระราชบัญญัติฯ ที่มาของกฎหมาย
ผู้บังคับบัญชาตามวรรคหนึ่งจะต้องเป็นผู้ซึ่งมีหน้าที่
รับผิดชอบ และมีอำานาจควบคุมดูแลการกระทำา
ซึ่งเกี่ยวข้องกับการควบคุมตัวของบุคคล
ผู้บังคับบัญชาตามวรรคหนึ่ง ไม่ต้องรับผิด
หากพิสูจน์ได้ว่าตนไม่ทราบหรือควรจะทราบ
หรือมิได้ละเลยเพิกเฉยต่อการกระทำาความผิด
ของผู้อยู่ใต้อำานาจบังคับบัญชาของตน”
จะเห็นได้ว่า ร่างพระราชบัญญัติฯ ทุกฉบับระบุประเด็นนี้ไว้อย่าง
ชัดเจน โดยเป็นการกำาหนดรูปแบบความรับผิดทางอาญาของผู้บังคับบัญชา
เป็นการเฉพาะ ซึ่งแตกต่างจากแนวทางที่รัฐภาคีอื่นที่นำามาศึกษาได้ถือปฏิบัติ
อย่างไรก็ดี การกำาหนดความรับผิดทางอาญาของผู้บังคับบัญชาเป็นประเด็น
ที่ยากและละเอียดอ่อน เนื่องจากต้องคำานึงถึงหลักการหลายประการพร้อมกัน
โดยในเรื่องนี้ผู้วิจัยมีข้อสังเกต ดังนี้
1. ในการประชุมที่ผ่านมา มีความเห็นว่าควรกำาหนดความรับผิด
ทางอาญาของผู้บังคับบัญชาเฉพาะกรณีการกระทำาให้บุคคลสูญหาย
เนื่องจากมีเพียงอนุสัญญา CED เท่านั้น ที่กำาหนดพันธกรณี
ในเรื่องนี้ อย่างไรก็ดีในประเด็นนี้ ผู้วิจัยเห็นว่าแม้อนุสัญญา
CAT จะไม่ได้กำาหนดพันธกรณีในเรื่องนี้ แต่รัฐภาคีสามารถ
กำาหนดให้มากกว่ามาตรฐานขั้นตำ่าอันเป็นคุณต่อการป้องกันและ
ปราบปรามการทรมานได้ ดังนั้น เพื่อให้การดำาเนินมาตรการ
ตามร่างพระราชบัญญัติฯ สอดคล้องกับความมุ่งประสงค์ในการคุ้มครอง
บุคคลจากการกระทำาทรมานและการกระทำาให้บุคคลสูญหาย
inside_ .indd 378 14/9/2565 11:15:11
