Page 281 - kpiebook65072
P. 281
280 บทบัญญัติทางกฎหมาย เพื่อการป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำาให้บุคคลสูญหาย
จะเห็นได้ว่า รัฐภาคีกำาหนดระวางโทษของฐานความผิดที่มีลักษณะ
เป็นการจำากัดเสรีภาพของผู้อื่น เช่น การจำาคุกโดยมิชอบด้วยกฎหมาย (False
Imprisonment) การลักพาตัว (Kidnapping) การจับกุมโดยมิชอบด้วย
กฎหมาย (Unlawful Arrest) หรือการจำากัดเสรีภาพ (Deprivation of Liberty)
ในปริมาณที่ตำ่ากว่าฐานความผิดการกระทำาให้บุคคลสูญหายหรือฐานความผิดอื่น
ที่เทียบเคียงได้กับกระทำาให้บุคคลสูญหาย หรือกำาหนดให้คุณลักษณะที่เทียบเคียง
ได้กับการกระทำาให้บุคคลสูญหายเป็นเหตุฉกรรจ์ที่ผู้กระทำาผิดจะต้องรับโทษ
หนักขึ้น ซึ่งสอดคล้องกับแนวทางที่อนุสัญญา CED กำาหนด
6.2.3 การก�าหนดอายุความ
อนุสัญญา CED ไม่ระบุให้รัฐภาคีจะต้องกำาหนดให้ฐานความผิด
การกระทำาให้บุคคลสูญหายเป็นความผิดที่มีอายุความ แต่หากรัฐภาคีประสงค์
จะกำาหนดอายุความนั้น จะต้องมีลักษณะที่ยาวและได้สัดส่วนกับความร้ายแรง
ของความผิด จากการศึกษาพบว่ารัฐภาคีมีแนวทางการดำาเนินการตามพันธกรณี
ในเรื่องนี้อยู่ 3 แนวทางด้วยกัน ดังนี้
6.2.3.1 ก�าหนดอายุความที่ยาว
แนวทางแรก คือ รัฐภาคีกำาหนดให้ฐานความผิดการกระทำาให้บุคคล
สูญหายหรือฐานความผิดอื่นที่อาจเทียบเคียงได้และมีอยู่เดิมในประมวลกฎหมาย
อาญาหรือกฎหมายเฉพาะอื่น ๆ มีอายุความที่ยาว เมื่อเทียบกับโครงสร้าง
การกำาหนดอายุความที่ประมวลกฎหมายอาญามักกำาหนดให้สอดคล้องกับ
ปริมาณของระวางโทษ ดังนี้
inside_ .indd 280 14/9/2565 11:15:08
