Page 206 - kpiebook65071
P. 206
205
อย่างไรก็ตาม การใช้ถ้อยคำาที่ยืดหยุ่นว่าเป็นกรณีที่
“หมดความจำาเป็น” โดยไม่ได้บัญญัตินิยามและรายละเอียดเอาไว้ดังเช่น
296
กฎหมายของต่างประเทศนั้น ถือได้ว่ามีความเหมาะสมแล้ว เนื่องจาก
การหมดความจำาเป็นในการเผยแพร่และเข้าถึงข้อมูลของสาธารณชนนั้น
จะต้องพิจารณาเป็นรายกรณี
5.1.2 การน�าข้อมูลส่วนบุคคลออกจากการแสดงข้อมูล
ที่ถูกแสดงบนอินเทอร์เน็ต
ในกรณีที่เป็นการลบ ทำาลาย หรือทำาให้ข้อมูลส่วนบุคคลกลายเป็น
ข้อมูลที่ไม่อาจระบุตัวตนได้ โดยผู้ให้บริการสืบค้นข้อมูล เช่น Google นั้น
กรณีนี้มีประเด็นต้องพิจารณาต่อไปว่า ในกรณีที่ผู้ให้บริการสิทธินำาออกจาก
การแสดงข้อมูลบนเว็บไซต์ (Delisting/Delinking) สิทธินี้มิใช่การลบข้อมูล
ส่วนบุคคลออกไปโดยสิ้นเชิง ข้อมูลส่วนบุคคลดังกล่าวจะยังคงแสดงหรือปรากฏ
อยู่บนหน้าเว็บเพจหรือเว็บไซต์ที่ทำาหน้าที่เป็นผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคลเดิม
(Original Controller) นั้น เป็นการดำาเนินการตามที่มาตรา 33 และ
297
มาตรา 37 (3) ของพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 หรือไม่
สิทธิในการขอให้นำาข้อมูลออกจากโปรแกรมสืบค้นข้อมูลนั้น
มีผลเฉพาะต่อ “ผลลัพธ์” ในส่วนของ “ชื่อ” ที่ปรากฏจากการสืบค้นเท่านั้น
และไม่ส่งผลให้ต้องมีการลบลิงค์จากดัชนีแสดงผลการค้นหาของระบบสืบค้น
ทั้งหมด ส่งผลให้ข้อมูลที่ถูกเผยแพร่เดิมยังคงถูกเข้าถึงได้โดยการอาศัย
คำาค้นหาอื่น ๆ หรือการเข้าถึงจากฐานข้อมูลของผู้เผยแพร่โดยตรง
296 โปรดดู ข้อเปรียบเทียบ เรื่อง การพิจารณาการหมดความจำาเป็นในการประมวลผล
ข้อมูลส่วนบุคคลในเอกสารหมายเลข 4 ตามภาคผนวก 1.
297 โปรดดู หัวข้อ 2.1.2.3 ในบทที่ 2.
