Page 18 - kpi19839

“บทบาทของผู้สูงอายุในการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ต าบลโคกมั่งงอย
อ าเภอคอนสวรรค์ จังหวัดชัยภูมิ” โดย อ.โชติกา สิงหาเทพ อ.ธนิกานต์ ศรีจันทร์ อ.เสาวนีย์ จันทสังข์

บทที่ 2

ทบทวนวรรณกรรม

ในการวิจัยเรื่อง บทบาทของผู้สูงอายุในการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจ
พอเพียง ต าบลโคกมั่งงอย อ าเภอคอนสวรรค์ จังหวัดชัยภูมิ ได้ศึกษาแนวคิด ทฤษฎี และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

โดยมีรายละเอียดดังนี้
1) แนวคิดทฤษฎีเกี่ยวกับผู้สูงอายุ

2) นโยบาย กฎหมายที่เกี่ยวกับผู้สูงอายุ

3) สวัสดิการทางสังคมส าหรับผู้สูงอายุ
4) ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง

5) แนวคิดภูมิปัญญาท้องถิ่น
6) ข้อมูลทั่วไปต าบลโคกมั่งงอย

7) งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

2.1 แนวคิดทฤษฎีเกี่ยวกับผู้สูงอายุ

2.1.1 ความหมายของผู้สูงอายุ
ผู้สูงอายุ (elderly) หมายถึง ผู้ที่มีอายุ 60 ปีบริบูรณ์ขึ้นไป เป็นนิยามที่ใช้เป็นอายุที่เริ่มได้รับ

สิทธิต่างๆ จากทางราชการด้วย เช่น อายุเกษียณของข้าราชการหรืออายุที่เริ่มได้รับเบี้ยยังชีพ แต่ด้วย

สถานการณ์ทางโครงสร้างอายุที่เปลี่ยนแปลงไป และความต้องการด้านความเชี่ยวชาญที่สั่งสมในตัวผู้สูงอายุ
ในปัจจุบัน บางอาชีพ เช่น อาจารย์มหาวิทยาลัยสามารถต่ออายุราชการได้ถึง 65 ปี แต่ต้องผ่านการประเมิน

ประสิทธิภาพในการท างาน (รศรินทร์ เกรย์ และคณะ, 2556 : 1)

ผู้สูงอายุหรือวัยชรา หมายถึง มนุษย์ที่มีอายุอยู่ในช่วงปลายของชีวิต นิยามของผู้สูงอายุ
อาจแตกต่างกันไปเมื่อพิจารณาในแง่มุมต่างๆ อาทิ ทางชีววิทยา ประชากรศาสตร์ การจ้างงาน และทาง

สังคมวิทยา ในทางสถิติมักถือว่า ผู้ที่อยู่ในวัยสูงอายุคือบุคคลที่มีอายุ 60-65 ปีขึ้นไป ส าหรับประเทศไทย

ก าหนดไว้ว่า ผู้สูงอายุคือบุคคลที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป ประเทศพัฒนาแล้วส่วนใหญ่จะมีสัดส่วนผู้สูงอายุต่อ
ประชากรทั้งประเทศสูงกว่าประเทศก าลังพัฒนา ส าหรับประเทศไทยมีสัดส่วนของผู้สูงอายุเพิ่มมากขึ้น

เป็นล าดับ (วิกิพีเดีย : ออนไลน์)

องค์การสหประชาชาติ (United Nations : UN) ได้ให้นิยาม ผู้สูงอายุ (Older person) ว่า
หมายถึงประชากรทั้งเพศชายและหญิงที่มีอายุมากกว่า 60 ปีขึ้นไป

17