Page 203 - kpi18630

Á×ͧ͢¡ŒÍÁ

ÃÁ³ ¡ÁŹÒÇÔ¹

ปลายสุดสายตา ร่างหนึ่งเคลื่อนไหวอยู่ใต้แสงแดดสาย ผมบิดคันเร่งรถเครื่อง
ที่ ให้เร็วขึ้น ขี่ตัดถนนสี่เลนข้ามฟากไปยังที่เขายืนอยู่ ‘ก้อม’-เด็กหนุ่มก้มลง
หยิบก้อนสีน�้าตาลเข้มขนาดเท่าหัวแม่โป้งจากถังพลาสติกสีด�าซึ่งวางอยู่ที่พื้นข้างตัว

บรรจุใส่หนังสติ๊กแล้วเหนี่ยวยิงไปยังพื้นที่แห้งแล้งเบื้องหน้า ซึ่งก่อนหน้านี้มันเคย
เป็นป่าชุมชนสีเขียวขจี เป็นที่ที่คนตั้งแต่บรรพบุรุษได้เก็บกิน หากแต่บัดนี้ถูกพราก
ความอุดมสมบูรณ์ไปจนเกือบหมดสิ้น กระสุนที่ก้อมยิงไปนั้นคือเมล็ดพันธุ์มะค่าโมง

เขาเหนี่ยวหนังสติ๊กสุดแขนแล้วยิงกระสุนเข้าป่าเบื้องหน้าอย่างไม่ลดละ ทั้งที่ล�าแขน
ของเขาเรียวเล็ก เรี่ยวแรงน้อยกว่าคนปกติอยู่มาก
ก้อมเกิดมาพร้อมการจากไปของแม่หลังคลอดเขา เขาเป็นเด็กขี้โรค
ตัวเล็กและผอมบางกว่าเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน เหมือนของที่ผลิตมาต�่ากว่าสเป็ก
เขาจึงไม่ชอบไปเรียนหนังสือและตัดสินใจไม่เรียนต่อหลังจบป.๖ แม้จะไม่มีใคร

รังเกียจข้อด้อยหรือกลั่นแกล้งเขาก็ตาม ผมเป็นคนเดียวที่เขาสนิทด้วย อาจเพราะ
เคยเป็นครูของเขาและเราก็ชอบการปลูกพืชผักต้นไม้ใบหญ้าเหมือนกัน แต่ถึง
อย่างนั้น เขาก็เลือกที่จะอยู่เงียบๆ คนเดียวมากกว่า

202 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”

01-288 Power of Thai People_Edit.indd 202 21/3/2561 BE 10:00