Page 200 - kpi18630
P. 200
เจ้าสัวใหญ่ถามเจ้าสัวน้อย มองดูคนงานทิ้งงาน ทยอยออกไปรวมตัวกันที่
ด้านหน้า ปู่พลอยมองตามเห็นลูกชายของตัวเองอยู่ด้านหน้ากลุ่มคนทั้งหมด
“ผมคิดว่าพวกเขาอยากจะคุยกับเตี่ยเรื่องเครื่องจักร”
“อั๊วไม่มีอะไรต้องคุย พวกนั้นเป็นแค่คนงาน มีหน้าที่ท�างาน ส่วนอั๊วเป็น
เจ้าของที่นี่ มีหน้าที่ตัดสินใจ อั๊วตัดสินใจแล้วว่าเราจะซ่อมเครื่องจักรให้กลับมาใช้ได้
เหมือนเดิม และพวกมันต้องเร่งงาน เพิ่มกะให้ทันส่งของ ท�างานมากขึ้น อั๊วก็จ่าย
ค่าแรงตามชั่วโมงที่ท�า มันจะเดือดร้อนอะไรนักหนา โรงงานนี้ของอั๊ว ไม่ใช่ของพวก
มันสักหน่อย”
“ผมว่าเตี่ยคิดแบบนั้นก็ไม่ถูกเท่าไหร่ โรงงานเป็นชีวิต เป็นทุกอย่างของ
ทุกคน”
“ถ้าโรงงานเป็นชีวิตของพวกมันทุกคน แล้วท�าไมมันถึงทิ้งงาน ทิ้งชีวิตไปล่ะ”
“ผมว่าเป็นเพราะเขามีสิทธิ์จะตัดสินใจนะเตี่ย”
“ลื้อเห็นด้วยกับพวกมันรึ”
“ผมเห็นด้วยที่จะฟังความเห็นของพวกเขา”
“ถ้าพวกลื้อไม่กลับเข้าท�างานทันที ก็ไม่ต้องอยู่ด้วยกันอีก ไปให้พ้นจาก
โรงงานของอั๊ว ไม่อย่างนั้นอั๊วจะให้เจ้าหน้าที่มาลากคอพวกลื้อออกไป” เจ้าสัว
ประกาศกร้าว เมื่อคนงานส่งเสียงดังจะยึดโรงงานไม่ไปไหน จนกว่าเจ้าสัวใหญ่จะ
ตัดสินใจเปลี่ยนเครื่องจักรใหม่
“ถึงพวกผมจะกลับเข้าประจ�าที่แต่เราจะท�าอะไรได้ในเมื่อเครื่องจักรเสีย
เจ้าสัวครับ ท�าไมเราถึงไม่เปลี่ยนเครื่องจักรใหม่ แทนที่จะบังคับให้คนงานเร่งงาน
เร่งไปมันก็ไวและดีไปกว่านี้ไม่ได้ เครื่องกับคนต้องเดินไปด้วยกันถึงจะถูก”
“ถ้าพวกลื้อไม่อยากท�างานกับเครื่องจักรเก่าก็ออกไปหาโรงงานอื่นที่มี
เครื่องจักรใหม่ๆ สิ อั๊วไม่ได้ว่าอะไร แต่ไปแล้วอย่าหวนกลับมา”
“ถ้าคนงานไปกันหมด เจ้าสัวคิดว่ามีแต่เครื่องจักรงานมันจะเดินไปได้เอง
หรือ พวกผมต้องอาศัยโรงงานของเจ้าสัวถึงจะมีเงินเดือนกิน มันก็จริงอยู่ แต่เจ้าสัว
ก็ต้องอาศัยแรงงานของพวกผม ถึงจะมีก�าไร เราต่างต้องพึ่งพาอาศัยกันทั้งสองฝ่าย
199
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 199 21/3/2561 BE 10:00
