Page 70 - kpi15344

การปกครองท้องถิ่น
ในประเทศนอร์เวย์

ในอัตราที่ต่างกันไม่มากคือ ใน ค.ศ. 2003 รายได้ 2 รายการนี้รวมกัน
แล้วก็มากถึงร้อยละ 47 ของรายได้ทั้งหมดของเขตเคาตี้ และถ้าดูขยับขึ้น
มาอีก 3 ปี ตัวเลขรายได้จากเงินอุดหนุน 2 รายการนี้รวมกันแล้วก็ยังอยู่
(11)
ที่อัตราร้อยละ 47 ของรายได้ทั้งหมดของเขตเคาตี้ โดยเงินอุดหนุน
ทั่วไปที่ได้รับแม้จะขยับปรับเปลี่ยนไปบ้าง แต่รายการเงินอุดหนุนทั่วไปก็ยัง
มากกว่าเงินอุดหนุนเฉพาะกิจ เหมือนดังที่เป็นมาหลายปีแล้ว

รายได้รายการที่ 5 กับรายได้รายการที่ 6 คือดอกเบี้ยและ
เงินปันผลกับรายได้อื่นนั้นเป็นรายได้ที่มีไม่มากและที่สำคัญ เป็นรายได้
ที่ทางองค์กรปกครองท้องถิ่นทำอะไรไม่ได้มาก ถือว่าเป็นรายได้ช่วยให้มี
งบประมาณบางส่วนมาใช้เพิ่มเท่านั้นเอง

เมื่อดูรายได้ของเทศบาลหมดแล้วจะพบว่ามีจำนวนมาก รายงาน
ของกระทรวงการคลังของประเทศนอร์เวย์ระบุว่าประมาณได้ถึงร้อยละ 18

(12)
ของผลิตภัณฑ์มวลรวมของประเทศ (GDP) และการที่ประเทศนี้ 3
มีเทศบาลกระจายอยู่ทั่วประเทศกว่า 400 กว่าแห่ง ดังนั้น เทศบาลจึงเป็น
องค์กรที่จะใช้เป็น “เครื่องมือ” ในการผลักดันให้ทำงานได้ใกล้ชิดกับ
ประชาชนแทนรัฐบาลกลางด้วย

หลังจากได้ทราบที่มาและจำนวนรายได้ขององค์กรปกครองท้องถิ่น
ทั้งเทศบาลและเขตเคาตี้แล้ว จึงควรหันมาดูทางด้านรายจ่ายของเทศบาล
และเขตเคาตี้บ้างว่าใช้จ่ายไปในทางใด โดยดูจากรายงานในปีเดียวกัน คือ

ค.ศ. 2008 ของ Lars-Erik Borge (13) ที่แบ่งรายจ่ายของเทศบาล

(11) ดูเทียบได้เหมือนที่เพิ่งอ้าง
(12) “Financing of the sector” เอกสารเผยแพร่ข้อมูลของ Ministry of Local
Government and Regional Development ใน http://www.Regjeringen.no/en/krd/
Subjects/municipal-economy/financing-of-the-se..,25/1/2013
(13) Lars-Erik Borge, “3.2 Local government in Norway,” อ้างแล้ว, หน้า 99
ตัวเลขที่ Borge ให้ไว้นี้มีความผิดพลาดอยู่เล็กน้อยคือรวมแล้วได้ 101 %