Page 488 - kpiebook67020
P. 488
487
ความคิดพื้นที่ปลอดภัยไม่ได้ใช้จริง ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี วันนี้พวกเขา
ก็ซักซ้อมแบบเดิม แต่คิดว่าไม่ได้ใช้แน่ ๆ ข้าพเจ้าเองก็ไปสังเกตการณ์ชุมนุม
เห็นแต่นักเรียนเต็มไปหมด จึงคิดในใจว่าไม่น่ามีการใช้ความรุนแรง จึงชวน
อ.สิริพรรณ ที่ไปด้วยกันไปกินส้มต�า พออ่านทวิตเตอร์ว่า มีการใช้น�้าฉีด
สลายผู้ชุมนุม ข้าพเจ้าจึงชวนกันเดินมาดูที่ถนนพญาไท ระหว่างนั้นมีผู้ชุมนุม
วิ่งแตกตื่น หกล้ม เราจึงตะโกนเข้าไปจุฬาฯได้ เข้าไปจุฬาฯได้ หลายคนถามว่า
ไปทางไหน และมีการ์ดของการชุมนุมมาตะโกนบอกว่าไม่มีอะไร ไม่มีอะไร
ต�ารวจถอยแล้วกลับเข้าชุมนุมได้ ตอนนี้มีคนที่กลับเข้าไปชุมนุมเยอะมาก
และมีคนที่เดินออกมาทางจุฬาฯส่วนหนึ่ง
ระหว่างทางจะมีนิสิตอาสาฯ คอยบอกทาง แนะน�าประตูที่เปิดให้คน
เข้าไปหลบ มีคนคอยบอกว่าห้องน�้าอยู่ไหน ไปรวมกันที่ลานจุลจักรพงษ์ได้
(ลานที่นิสิตใช้ท�ากิจกรรม ใกล้ศาลาพระเกี้ยว) หรือจะไปที่รัฐศาสตร์ก็ได้
ข้าพเจ้าก็ช่วยตะโกนบอกว่าไปรัฐศาสตร์ออกอังรี และเดินไป MRT สีลม
หรือ BTS ศาลาแดงได้ ค่อย ๆ ไปไม่มีอันตราย ระหว่างนั้นมีทั้งคนที่เดิน
มีทั้งคนที่ขอพักตรงลานจักรพงษ์ และมีคนที่สับสนถามทาง ข้าพเจ้า
จึงมุ่งหน้ามาคณะรัฐศาสตร์
พอมาถึงบริเวณคณะก็มีคนหลบอยู่ประปราย มีลูกศิษย์ทักทาย
ส่งเสียงเฮฮา ข้าพเจ้าก็ไปทัก แล้วมีธุระด่วนข้าพเจ้าต้องขึ้นไปเอาเอกสาร
ที่ห้องท�างานชั้น 8 เมื่อไปถึงข้างบนได้สัก 10 นาที (ไม่ได้ดูนาฬิกาเลยว่า
กี่โมง) มีคนวิ่งแตกตื่นมาทางรัฐศาสตร์ ส่งเสียงโห่ร้องด้วยความตระหนก
ความโกรธ ข้าพเจ้าหยิบโทรศัพท์มาดู ปรากฏว่าคนโทรมาเพียบ เนื่องจาก
ข้าพเจ้าเป็นรองคณบดีด้านกิจการนิสิต เขารอการตัดสินใจของข้าพเจ้า
