Page 60 - kpiebook66012
P. 60
ความรับผิดของผู้ให้บริการ เป็นต้น อย่างไรก็ตามกฎหมายนี้ไม่ได้เป็นการบังคับ
ให้ประเทศสมาชิกในสภาพยุโรปต้องใช้กฎหมายนี้เพียงกฎหมายเดียว ประเทศ
สมาชิกอื่นๆ สามารถก�าหนดมาตรการควบคุมผู้ให้บริการได้เป็นการเฉพาะ รวมทั้ง
การบังคับใช้กฎหมายอื่นภายในประเทศนั้นๆ เป็นการเฉพาะอย่างกฎหมายแพ่ง
และอาญาของแต่ละประเทศที่สถานบริการนั้นตั้งอยู่
ด้วยเหตุนี้ผู้ให้บริการตามกฎหมายฉบับนี้จึงมีหน้าที่เปรียบเสมือน
เป็นผู้ดูแลทางเข้าทางออกของข้อมูลของอินเทอร์เน็ต และมีการแบ่งลักษณะของ
ผู้ให้บริการออกเป็น 3 ประเภท ได้แก่ Mere conduit (มาตรา 12), Caching
(มาตรา 13) และ Hosting (มาตรา 14) ซึ่งผู้ให้บริการเหล่านี้มีบทบาทในการพิจารณา
เนื้อหาทางออนไลน์ภายใต้แพลตฟอร์ม เช่น การคุกคาม การล่วงละเมิด
ทางออนไลน์ การใช้ภาษาที่ไม่เหมาะสมรวมถึงการใช้วาจาสร้างความเกลียดชัง
การฉ้อโกง การละเมิดทรัพย์สินทางปัญญา การเผยแพร่เนื้อหารุนแรง การให้
ข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง และภัยอันตรายต่อความมั่นคงของชาติ เป็นต้น
1. ค�านิยามหรือค�าอธิบายตามกฎหมายอีคอมเมิร์ซ
EU E-Commerce Directive 2000/31/EC
ในกรณีตามมาตรา 12, มาตรา 13 และมาตรา 14 ของร่างกฎหมาย
อีคอมเมิร์ซ EU E-Commerce Directive 2000/31/EC ได้ก�าหนดค�านิยามหรือ
ค�าอธิบายเกี่ยวกับผู้ให้บริการไว้ ดังนี้
Mere conduit ภายใต้มาตรา 12 ของกฎหมายอีคอมเมิร์ซ
EU E-Commerce Directive 2000/31/EC หมายถึง การบริการข้อมูลที่ประกอบด้วย
“การส่งข้อมูลในเครือข่ายการสื่อสารให้แก่ผู้รับบริการ” (บริการส่ง) และ
“การอนุญาตในการเข้าถึงเครือข่ายการสื่อสาร” (บริการการเข้าถึง) และไม่อาจเลือก
หรือแก้ไขเปลี่ยนแปลงเนื้อหาสาระของข้อมูลได้ 36
36 Article 12, EU E-Commerce Directive 2000/31/EC.
60 การควบคุมธุรกิจบริการแพลตฟอร์มดิจิทัล
