Page 51 - kpiebook65071

50 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

58
ในความเป็นอยู่ส่วนตัวของบุคคล ศาลยอมรับถึงความสำาคัญของสิทธิ
ในการรายงานข้อมูล แต่ก็ได้วินิจฉัยว่า “ข้อมูลที่มีความอ่อนไหว (Sensitive
Information) และข้อมูลส่วนตัว (Private Information) ไม่ควรจะถูกทำาให้
เข้าถึงได้โดยสาธารณชนโดยปราศจากการจำากัดเวลา (เว้นแต่สำานักพิมพ์

จะได้รับความยินยอมจากเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคล)” ศาลจึงพิพากษาให้
Prima Danoi ชดใช้ค่าเสียหายแก่เจ้าของร้านอาหารจำานวน 10,000 ยูโร 59

2.2.2.2 การพิจารณาถึงความคาดหวังว่าข้อมูล

จะถูกเก็บเป็นความลับ

ในคดี U.S. Department of Justice v. Reporters Committee นั้น

ศาลฎีกาของสหรัฐอเมริกาได้วินิจฉัยว่า การคำานึงถึงต้นทุนในการระบุถึง
ข้อมูล ตำาแหน่งที่เก็บ และการเข้าถึง ทำาให้เกิดความคาดหวังอย่าง
สมเหตุสมผลในความเป็นส่วนตัวได้ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง คือ หากข้อมูล

ส่วนบุคคลนั้นถูกทำาให้เข้าถึงได้ยากหรือยากที่จะทำาความเข้าใจได้ เจ้าของ
ข้อมูลส่วนบุคคลอาจคาดหวังให้มีความคลุมเครือของข้อมูลส่วนบุคคล

ของตนได้ 60

58 Marko Milosavljevic, Melita Poler, and Rok Ceferin, ‘In the Name of the
Right to be Forgotten : New Legal and Policy Issues and Practices regarding
Unpublishing Requests in Slovenian Online News Media’ (2020) Digital
Journalism 8 (6) 780, p. 783.
59 Ibid.
60 Patrick C. File, ‘A History of Practical Obscurity : Clarifying and Contemplating
the Twentieth Century Roots of a Digital Age : Concept of Privacy’ (2017)
UB Journal of Media Law & Ethics 6 (1/2) 1, pp. 4-5.