Page 112 - kpiebook65057
P. 112
มาตรา 170 ส ิทธิการเข้าชื่อเสนอกฎหมาย
มาตรา 214 ส ิทธิการออกเสียงประชามติ
มาตรา 286 ส ิทธิการเข้าชื่อขอให้ถอดถอนผู้บริหารท้องถิ่นหรือ
สมาชิกสภาท้องถิ่น
มาตรา 287 ส ิทธิการเข้าชื่อเสนอข้อบัญญัติท้องถิ่น
มาตรา 304 ส ิทธิการเข้าชื่อร้องขอให้ถอดถอนผู้ดำรงตำแหน่ง
ทางการเมือง
จะเห็นได้ว่า รัฐธรรมนูญ พุทธศักราช 2540 มีการออกแบบใหม่ที่ต้องการ
ปฏิิรูปการเมืองให้เป็นการเมืองแบบประชาชนมีส่วนร่วม โดยนำหลักการถอดถอน
(Recall) หลักการริเริ่มเสนอกฎหมาย (Initiatives) หลักการประชาพิจารณ์ (Public
hearings) และหลักการแสดงประชามติ (Referendum) มาบัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ
(ถวิลวดี บุรีกุล และ รัชวดี แสงมหะหมัด, 2557, หน้า 26-27)
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2550 ได้บัญญัติเกี่ยวกับ
การเมืองภาคพลเมือง ดังนี้
1. การปกครองตนเอง ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ปี พ.ศ. 2550
มาตรา 78 (3) และในหมวด 14 ได้บัญญัติไว้ว่า “รัฐต้องกระจายอำนาจให้ท้องถิ่น
ปกครองตนเองและตัดสินใจเรื่อง ท้องถิ่นได้ด้วยตนเอง...” นอกจากนั้น ยังมีมาตราอื่นๆ
ที่ขยายความเกี่ยวกับการปกครองส่วนท้องถิ่น ทั้งนี้เพราะการปกครองตนเอง
เป็นส่วนสำคัญของการเมืองภาคประชาชนในการจัดการเรื่องที่อยู่ในขอบเขตอำนาจ
ของตน และที่สำคัญที่สุด เป็นพื้นฐานสำคัญของการพัฒนาระบอบการปกครอง
แบบประชาธิปไตยที่แท้จริง
2. การอนุรักษ์รักษาชุมชนของชุมชนท้องถิ่น โดยที่ประชาชนเป็นเจ้าของ
ชุมชนที่ตนมีส่วนในการพัฒนา ดังนั้นจึงมีสิทธิที่จะคุ้มครองชุมชนของตนให้พ้นจาก
57
