Page 225 - kpiebook65022
P. 225

ดริญญา โตตระกูล. (2546). การเมืองของการเสนอภาพตัวแทนในการจัดการทรัพยากรสิ่งแวดล้อมของ
                       ชุมชนม้ง: กรณีศึกษา บ้านแม่สาใหม่ อ าเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. (การค้นคว้าแบบอิสระ ศิลปศา

                       สตรมหาบัณฑิต การจัดการมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. สืบค้นเมื่อ 28 มกราคม
                       2564, จาก https:// tdc.thailis.or.th/

               ถวิลวดี บุรีกุล และคณะ. (2553). โครงการสร้างพลังทางด้านกฎหมายให้แก่ประชาชนที่ยากไร้: การแก้ไข
                       ปัญหาท้องถิ่นด้วยกระบวนการมีส่วนร่วม. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.

               ธนานุช สงวนศักดิ์. (2542). บทบาทของเครือข่ายอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในการสื่อสาร
                       ทางการเมือง: ศึกษาเฉพาะกรณีลุ่มน้ าแม่แรก อ าเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ (วิทยานิพนธ์

                       ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต รัฐศาสตร์) มหาวิทยาลัยรามค าแหง. สืบค้นเมื่อ 28 มกราคม 2564, จาก
                       https://tdc. thailis.or.th/

               นิทัศน์ เจียมศรีพงษ์, ปัญญา สุทธิบดี, ประเทือง ธนิยผล, และประพจน์ คล้ายสุบรรณ. (2563). การบังคับใช้
                       กฎหมายสิ่งแวดล้อมเกี่ยวกับนิคมอุตสาหกรรม. วารสารรัชต์ภาคย์. 14(32). สืบค้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์
                       2564, จาก https://scholar.google.com/

               นิยม ยากรณ์, กฤษฎา บุญชัย, และทัชชวัฒน์ เหล่าสุวรรณ. (2562). กระบวนการสร้างกลไกการจัดการ

                       ทรัพยากรร่วมของชุมชนโดยใช้ข้อบัญญัติท้องถิ่น. วารสารการเมืองการปกครอง. 9(3). สืบค้นเมื่อ 22
                       มิถุนายน 2564, จาก https://www.tci-thaijo.org/

               นิศามาศ เลาหรัตนาหิรัญ, กฤช จรินโท, และบรรพต วิรุณราช. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความรับผิดชอบใน
                       ความหลากหลายทางชีวภาพของธุรกิจโรงแรม. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร.

                       11(2). สืบค้นเมื่อ 22 มิถุนายน 2564, จาก https://www.tci-thaijo.org/
               บัณฑูร เศรษฐศิโรตม์. (2555). การประชุม Rio+20: ความหวัง (อีกครั้ง) เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. ใน จับกระแส

                       Rio+20 สู่สังคมไทย. กรุงเทพฯ: ทีคิวพี.

               เบญจวรรณ อุปัชฌาย์ และสุรวุฒิ ปัดไธสง. (2558). นักสิ่งแวดล้อมที่รู้คิด: สิ่งประดิษฐ์สร้างทางการปกครอง
                       เพื่อการรักษาสิ่งแวดล้อมที่ยั่งยืน. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม. 11(2). สืบค้นเมื่อ 22 มิถุนายน
                       2564, จาก https://www.tci-thaijo.org/

               เบญจวรรณ อุปัชฌาย์. (2562). ขบวนการต่อต้านโครงการรัฐในภาคใต้: วิกฤติหรือโอกาสด้านการจัดการ

                       สิ่งแวดล้อมของชุมชน. วารสารพัฒนาสังคม. 22(1). สืบค้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2564, จาก https://
                       scholar.google.com/

               ประพิศ จันทร์มา. (2563). การพัฒนาแหล่งน้ าตามศักยภาพลุ่มน้ าชีตอนบน จังหวัดชัยภูมิ ตามแผน
                       ยุทธศาสตร์กรมชลประทาน 20 ปี. วารสารรัฏฐาภิรักษ์. 62(2). สืบค้นเมื่อ 22 มิถุนายน 2564, จาก
                       https:// www.tci-thaijo.org/

               ประภาส ปิ่นตบแต่ง และคณะ. (2549). สถานการณ์ด้านสิทธิชุมชนกับฐานทรัพยากรในสถานการณ์สากล ปี

                       พ.ศ.2547-2548. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ.









                                                           212
   220   221   222   223   224   225   226   227   228   229   230