Page 63 - kpi22408
P. 63
62
สภาร่างรัฐธรรมนูญใน พ.ศ. 2492 ก็ได้กำาหนดให้พระมหากษัตริย์
สามารถมีพระราชวินิจฉัยให้นำาร่างรัฐธรรมนูญแก้ไขเพิ่มเติมฉบับที่ได้รับ
ความเห็นชอบจากรัฐสภาแล้วไปผ่านการออกเสียงประชามติได้ โดยได้ให้
เหตุผลตามที่ปรากฏในบันทึกประชุมของสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญว่า
ถ้าหากสมาชิกรัฐสภาทั้งสองสภาเกิดรู้เห็นกันกระทำาการที่อาจไม่ดีต่อ
บ้านเมือง (ซึ่งก็มีความเป็นไปได้ว่า ในบางกรณี ผู้แทนของประชาชน
ก็อาจมีผลการตัดสินใจที่ไม่ตรงตามเจตนารมณ์ของประชาชน) ก็ให้
พระมหากษัตริย์มีพระราชวินิจฉัยว่าจะคืนอำานาจการตัดสินใจในประเด็น
ดังกล่าวให้แก่ประชาชนผู้เป็นเจ้าของอำานาจอธิปไตยหรือไม่ แม้ว่า
พระมหากษัตริย์จะไม่เคยใช้พระราชอำานาจดังกล่าวเลย แต่การกำาหนด
กลไกลักษณะนั้นไว้ในรัฐธรรมนูญก็ได้สะท้อนมุมมองของประชาชน
ในสังคมไทยต่อบทบาทของพระมหากษัตริย์ได้เป็นอย่างดี
• ทรงเป็นผู้ริเริ่มในการแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนของ
ประชาชน : เราจะเห็นได้ว่า แม้ว่ารัฐธรรมนูญจะไม่ได้บัญญัติอย่าง
ชัดเจนให้พระมหากษัตริย์มีหน้าที่จะแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนให้แก่
ประชาชน แต่ที่ผ่านมา เมื่อประชาชนเกิดความเดือดร้อน ไม่ว่าจะเป็น
ปัญหาในถิ่นทุรกันดาร ปัญหาเรื่องภัยธรรมชาติ หรือปัญหาเกี่ยวกับ
เศรษฐกิจ พระมหากษัตริย์ไทยก็จะเป็นผู้ริเริ่มในการแก้ไขปัญหา
ความเดือดร้อนนั้นเรื่อยมา ทั้งทรงลงพื้นที่ที่เกิดปัญหาด้วยพระองค์เอง
และพระราชทานคำาแนะนำาให้แก่ผู้ที่เกี่ยวข้องเพื่อให้ผู้ที่เกี่ยวข้องได้รับไป
ปฏิบัติและแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนนั้นอย่างเร็วที่สุด หรือเป็นกรณีที่
ทรงใช้พระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ช่วยเหลือและบรรเทาความเดือดร้อน
ให้ประชาชนโดยตรง เป็นต้น
7/2/2565 BE 16:08
inside_�������������.indd 62
inside_�������������.indd 62 7/2/2565 BE 16:08
