Page 235 - kpi19903
P. 235

200



                      บทที่ 13 ภูมิภำคนิยมและภูมิศำสตร์กับผลกำรเลือกตั้ง: กำรวิเครำะห์ระดับพื้นที่


                                                                   ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์
                                                                                                        42
                                                                                                        43
                                                                             ว่าที่ร้อยตรีหญิงรัชนีพร จันทร์สา

                       ภูมิศาสตร์เป็นปัจจัยหนึ่งที่มีการกล่าวถึงในการศึกษาการเลือกตั้ง ซึ่งไม่ควรมองข้ามเนื่องจากการ

               พบปะสังสรรค์ของคนในสังคมละแวกใกล้เคียงกัน อาจน าไปสู่ความคิดเห็นทางการเมืองที่มีความคล้ายคลึงกัน
               รูปแบบการเลือกตั้งของไทยที่ผ่านมาเห็นได้ค่อนข้างชัดเจนในเรื่องของความนิยมในตัวนักการเมืองและพรรค

               การเมืองที่มีรูปแบบแบ่งแยกภูมิภาค การศึกษาผลการเลือกตั้งของไทย พ.ศ. 2548, 2550 และ 2554 ผลการ

               เลือกตั้งถูกแบ่งระหว่างภาคเหนือ ภาคอีสาน ภาคใต้ และภาคตะวันตก (Attachai Ueranantasun, 2012)
                       ผลการศึกษาของ อรรถสิทธิ์ พานแก้ว ที่พบว่าแม้ผลการศึกษาจะไม่สามารถสรุปได้ว่าภูมิภาคที่อยู่

               อาศัยสามารถที่จะท านายการเลือกตั้งได้อย่างแน่ชัด แต่ผลการเลือกตั้งในประเทศไทยที่มีพรรคการเมืองหลาย

               ๆ พรรคมักจะมีผลงานในด้านการเลือกตั้งที่ดีในภูมิภาคหนึ่ง แต่ไม่ประสบผลส าเร็จเลยในอีกภูมิภาคหนึ่ง ก็
               อาจเป็นตัวช่วยบ่งชี้ว่าพฤติกรรมทางการเมืองและการเลือกตั้งของคนไทยอาจได้รับอิทธิพลจากการขัดเกลา

               ทางสังคม และสิ่งแวดล้อมใกล้เคียงในภูมิภาคที่อยู่อาศัยหรืออาจจะกล่าวได้ว่าผลการเลือกตั้งมีความเป็น

               ภูมิภาคนิยม เช่น ภาคใต้จะเลือกพรรคประชาธิปัตย์ ภาคอีสานจะเลือกพรรคเพื่อไทย (อรรถสิทธิ์ พานแก้ว,
               2556a) ผลการศึกษาเชิงคุณภาพพบว่าทฤษฎีสองนคราประชาธิปไตยมีความเคลื่อนคลายจากการแบ่งทาง

               การเมืองระหว่างสังคมเมืองและสังคมชนบทมาเป็นความแบ่งทางการเมืองระหว่างภูมิภาค (อานนท์ ศักดิ์ว

               รวิชญ์ et al., 2559)
                       ในทางภูมิศาสตร์ การใช้ประโยชน์ที่ดินเป็นอีกตัวแปรหนึ่งที่บ่งบอกถึงกิจกรรมของผู้คนในพื้นที่นั้น ๆ

               เช่นพื้นที่เกษตรกรรม พื้นที่เมืองและชุมชน เป็นต้น ซึ่งตามทฤษฎีสองนคราประชาธิปไตยคนในชนบทจะเป็น

               กลุ่มที่จัดตั้งหรือเป็นฐานเสียงของรัฐบาล และคนเมืองจะเป็นกลุ่มที่ล้มรัฐบาล (เอนก เหล่าธรรมทัศน์, 2556)
               และวาทกรรม โง่-จน-เจ็บ ที่กล่าวว่าคนชนบทนั้นเป็นกลุ่มคนที่ถูกมองว่าถูกซื้อสิทธิ์ ขายเสียง และถูกครอบง า

               จาก นายทุนหรือหัวคะแนน นั้นเป็นจริงหรือไม่อย่างไร หรือแม้แต่ในข้อค้นพบของ อภิชาต สถิตนิรามัย และ

               คณะที่พบว่า คนเมืองหรือคนกรุงเทพไม่ค่อยไปใช้สิทธิเลือกตั้งในขณะที่ชาวชนบทจะออกไปใช้สิทธิ์เพราะว่า
               คนชนบทมี “การเลือกตั้ง” เป็นเพียงเครื่องมือเดียวในการต่อรองกับรัฐ แต่คนเมืองการเลือกตั้งนั้นไม่ได้

               เกี่ยวข้องกับชีวิตประจ าวันของพวกเขาเพราะพวกเขามีอย่างอื่นที่เหนือกว่าชาวชนบททั้งเศรษฐกิจ อ านาจ

               ต่อรองจากสื่อต่าง ๆ เป็นต้น (อภิชาต สถิตนิรามัย et al., 2556a) ทั้งนี้การใช้ประโยชน์ที่ดินของสังคมเมือง



               42  ผู้อ านวยการหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิตและวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (วิเคราะห์ธุรกิจและวิทยาการข้อมูล)
               อาจารย์ประจ าสาขาวิชาวิทยาการประกันภัยและการบริหารความเสี่ยง คณะสถิติประยุกต์ สถาบันบัณฑิตพัฒ

               นบริหารศาสตร์

               43  สถาบันสารสนเทศทรัพยากรน้ าและการเกษตร กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
   230   231   232   233   234   235   236   237   238   239   240