Page 260 - kpi18630
P. 260
ก็เป็นเรื่องสัพเพเหระของทั้งคู่
“ดึกแล้ว เราเข้านอนกันเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปท�างาน” เอกพลพูด
ตัดบทเมื่อเห็นภรรยาอ้าปากหาว บอกอาการง่วงงุน
ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะลุกขึ้น เสียงหนึ่งก็แว่วๆ มากระทบโสตประสาท “คุณ
ได้ยินเสียงอะไรไหม” สินีเอ่ยถามสามีในความสลัวรางของถนนซอย มีแสงไฟหน้า
บ้านที่ยังเปิดอยู่
“เสียงเหมือนเด็กร้องไห้นะ ฟังดีๆ ใช่มั๊ย” เอกพลเงี่ยหูฟัง สักพักใหญ่เสียง
นั้นค่อยๆ แผ่วเงียบลง
คืนต่อมา เอกพลกับสินียังคงได้ยินเสียงคล้ายเด็กร้องไห้ดังมาจากบ้าน
ข้างๆ ซึ่งเป็นบ้านหลังใหญ่รั้วติดกัน เอกพลจึงหาโอกาสตอนเลิกงานแล้วไปแวะร้าน
โกเฮงเพื่อสอบถามเรื่องดังกล่าว “โกครับ ถามหน่อย บ้านหลังใหญ่นั่น เขามีลูกกัน
กี่คน ผมได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ตอนดึกๆ น่ะครับ”
“เอ ก็เห็นสองคนนะ เป็นชายทั้งคู่ อายุราว ๗-๘ขวบ คนเล็กน่าจะ ๕ ขวบ
ได้ ตอนเช้าๆ เคยเห็นเขาขับรถไปส่งที่โรงเรียนอยู่นะ” โกเฮงเงยหน้าขึ้นจากการ
ชงกาแฟ หันมาตอบค�าถาม ก่อนจะถามกลับไปบ้าง “คุณเอกสงสัยอะไรหรือ”
“ผมสงสัยว่า บ้านนี้เขาจะตีลูกทุกคืนเลยหรือ ลูกเขาดื้อมากหรืออย่างไรนะ”
“อั๊วว่าไม่น่าใช่นะ อย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่า เรื่องส่วนตัวของบ้านนี้ ไม่มีใคร
อยากจะข้องเกี่ยวด้วยหรอก เขาไม่คบใครทั้งนั้น ปิดบ้านเงียบตลอด ท�าตัวน่าสงสัย
อั๊วยังคิดเลยว่า แกจะท�าอะไรผิดกฎหมายรึเปล่าก็ไม่รู้ซี”
หลังจากไม่ได้ความกระจ่างในเรื่องนี้ เอกพลจึงลากลับด้วยสีหน้า
ผิดหวัง
ดึกสงัดคืนนั้น เมื่อเข้านอนกันแล้ว เอกพลพลิกตัวไปมาบนที่นอน ลมหนาว
พัดผ่านมุ้งลวดเข้ามาทางหน้าต่าง ในฤดูที่อากาศเย็นสบาย เขาจึงไม่ได้เปิดเครื่อง
ปรับอากาศ ขณะก�าลังจะเคลิ้มหลับ พลันก็สะดุ้งตื่นด้วยเสียงเด็กร้องโยเยคล้ายได้
รับความเจ็บปวด ในความมืด เขาเห็นภรรยาสาวลืมตาตื่นเช่นกัน ต่างมองหน้ากัน
ก่อนจะปรับทุกข์ด้วยกัน “เฮ้อ แล้วนี่มันเรื่องอะไรกันนะพ่อ บ้านนี้เขายังไงกันนะ
259
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 259 21/3/2561 BE 10:00
