Page 210 - kpi18630
P. 210
เป็นขององค์การบริหารส่วนต�าบล เพื่อน�าเงินมาพัฒนาท้องถิ่น ผมพูดสวนเมียผู้ใหญ่
บ้านขึ้นว่า จะให้เอกชนเช่าได้อย่างไร ในเมื่อชาวบ้านยังใช้ประโยชน์จากป่านั้นอยู่
สิ่งที่เมียผู้ใหญ่บ้านพูด ท�าผมแทบหงายหลัง หล่อนบอกว่ากรรมการหมู่บ้านและ
ชาวบ้านมีมติร่วมกันแล้วในที่ประชุมเมื่อวาน ว่าจะเอาเงินค่าเช่ามาพัฒนาหมู่บ้าน
ดีกว่ามีป่าที่หาประโยชน์ใช้สอยแทบไม่ได้แล้ว ผมด่าตัวเองในใจที่ไม่น่าหุนหันออก
จากที่ประชุมก่อน หากยังนั่งอยู่คงได้ค้านสุดตัว พ่อของก้อมก็คงไม่ยอมเช่นกัน
เพราะทุกวันนี้เขาก็ยังได้หาอยู่หากินจากผลผลิตของป่า ความจริงไม่เพียงแค่พ่อของ
ก้อมเท่านั้น คนในหมู่บ้านกว่าครึ่งก็ยังถือมีดเข้าป่ากันอยู่ แต่เขาลงมติกันไปแล้ว
แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ผมหุนหันออกจากร้าน ย�่าเท้าเดินไปเรื่อยๆ ด้วยความขุ่นเคือง
รู้สึกตัวผมก็มายืนอยู่ใต้ชายคาบ้านของก้อมแล้ว ทั้งบ้านเงียบกริบ ผมพอจะเดาได้
ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน
ที่ปลายสุดสายตา ร่างหนึ่งเคลื่อนไหวอยู่ใต้แสงแดดสาย ผมบิดคันเร่งรถ
เครื่องให้เร็วขึ้น ขี่ตัดถนนสี่เลนข้ามฟากไปยังที่เขายืนอยู่ ก้อมก้มลงหยิบก้อน
สีน�้าตาลเข้มขนาดเท่าหัวแม่โป้งจากถังพลาสติกสีด�าซึ่งวางอยู่ที่พื้นข้างตัว พ่อของ
ก้อมขับรถเครื่องมาสมทบ ยกย่ามบรรจุเมล็ดพันธุ์ลงจากรถ สิ่งที่ก้อมกับพ่อของ
เขาท�า ก�าลังเป็นเรื่องเสียแรงเปล่า อีกไม่นานป่าทั้งผืนจะถูกโยนทิ้ง กลายเป็นพื้นที่
สร้างโรงงาน ผมอยากห้าม แต่พอเห็นความมุ่งมั่นของทั้งสอง ก็ท�าเอาผมไม่กล้าพูด
ผมตัดสินใจที่จะเก็บเรื่องข่าวนั้นไว้กับตัว อย่างน้อยที่สุดในช่วงเวลานี้ ก้อมคงรู้สึก
ว่าตนเองมีค่า มีความสุขที่ได้ท�าอะไรเพื่อพ่อและผืนป่า ผมควรจะปล่อยให้เขาท�า
สิ่งที่อยากท�า จนกว่าข่าวร้ายจะเดินทางมาถึงเขา
ล�าแขนเล็กๆ ของก้อมเหนี่ยวยิงอย่างไม่ลดละ ผมยืนเฉยต่อไปไม่ไหว เมล็ด
มะค่าโมงนับสิบลอยขึ้นกลางอากาศ มุ่งไปยังผืนป่ากว้างเบื้องหน้า
209
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 209 21/3/2561 BE 10:00
